Boekverslag Bernini Mysterie

Inleiding:

In dit verslag zal ik het boek 'Het Bernini Mysterie'  gaan behandelen. Zoals eigenlijk bij al mijn boekverslagen is dit wederom niet het boek waar ik op gerekend had, maar waar ik uiteindelijk wel heel tevreden mee ben geweest. Oorspronkelijk was ik van plan een ander boek van deze schrijver te gaan lezen voor dit verslag. Dat boek was 'De Da Vinci code', waar ik overigens nu alsnog in bezig ben.  Toen deze niet aanwezig bleek te zijn, raadde mevrouw Mijnsberge  mij dit boek aan. Eerst was ik een beetje wee moedig om het te lezen, omdat ik nog nooit van dit boek gehoord had. Ik ben uiteindelijk toch maar begonnen en daar ben ik ontzettend blij mee. Ik durf gerust te zeggen dat dit één van de beste boeken is die ik ooit gelezen heb en ik heb ondertussen toch al heel wat boeken achter de kiezen. In dit boekverslag zal ik wederom een aantal punten behandelen: Zakelijke gegevens over het boek, een samenvatting van het boek, mijn mening over het boek, een korte verwerkingsopdracht en een lange verwerkingsopdracht.

 Zakelijke gegevens:

Nederlandse titel: Het Bernini mysterie

Engelse titel: Angels and Demons

Auteur: Daniel (Dan) Brown

Aantal bladzijden: 460

Uitgeverij: Uitgeverij Luitingh, Sijthoff B.V, Amsterdam

Eerste druk: juli 2003

Eerste druk Nederland: 2005

Vertaling: Josephine Ruitenberg

Omslagontwerp: Wouter van der Struys

Omslagillustratie: Photonica/Image Store

ISBN-nummer: 902454790/9789024547906

Samenvatting:

Het boek begint met een korte proloog. Hierin wordt de gewelddadige dood van Leonardo Vetra. beschreven. Vetra was een onderzoeker aan het CERN instituut in Zwitserland. CERN is een zeer bekend wetenschapsinstituut dat onderzoek doet naar eigenlijk elke vraag die je jezelf maar stellen kan en het heeft ook op bijna alle vragen, zelfs de spirituele, al een antwoord gevonden. Vetra zelf was bezig met een onderzoek naar de oerknal en hoe hij kon bewijzen dat er wel degelijk zoiets als een god bestaat, maar hier later meer over.

Direct na de proloog wordt Robert Langdon (verder in dit verslag omschreven als Langdon) geïntroduceerd. Langdon is hoogleraar kunstgeschiedenis aan de universiteit van Harvard en een expert op het gebied religieuze symboliek en geheime genootschappen. Hij heeft lichtelijke last van claustrofobie, omdat hij toen hij nog kind was in een waterput is gevallen. Op een ochtend krijgt Langdon een telefoontje van Maximiliaan Kohler, de directeur van het CERN instituut. Kohler vraagt Langdon of hij naar CERN wil komen om hem te helpen bij het onderzoek naar een moord op een medewerker. Langdon gelooft Kohler eerst niet en weigert dan ook mee te werken tot dat Kohler een  foto van het lijk faxt. Hierop is te zien dat het perfecte ambigram  (een woord dat er ondersteboven hetzelfde uit ziet) van eht woord Illuminati is gebrandmerkt op de borst van het slachtoffer. Dit baart Langdon toch wel zorgen en hij besluit af te reizen naar het CERN instituut. Eenmaal aangekomen in Zwitserland ontmoet hij Kohler. Deze brengt Langdon naar het huis van Vetra waar zijn lijk tevens ook gevonden is. Hij bestudeert het brandmerk en merkt tevens ook op dat het oog vn vetra er uit gesneden blijkt te zijn. Na enig onderzoek concludeerde Langdon dat het bijna onmogelijk is dat dit het werk van de Illuminati is, waarop hij na enig protest van Kohler de geschiedenis van de illuminati beschrijft. . Kohler is nog steeds niet overtuigd en laat Langdon de rest van Vetra's appartement zien. Vetra bleek een priester en vurig katholiek te zijn die onderzoek deed naar het bewijs dat god het heelal heeft geschapen. Vetra was tevens aan een geheim experiment bezig in zijn lab waarvan niemand, behalve zijn dochter Vittoria, iets mocht weten. Vittoria is tevens ook aangekomen, Onder aandrang van Kohler brengt ze hem en Langdon naar het geheime lab waar zij en haar vader onderzoek aan het doen waren. Het bleek dat Vitoria en haar vader de deeltjes versneller van CERN gebruikte om anti-materie te maken en zo in het klein de oerknal te reproduceren. Simpel gezegd is antimaterie het tegenovergestelde van materie. Anti-materie is zeer instabiel en explosief. Als het in  aanraking komt met welk materiaal dan ook dan zal er z'on grote bron van energie ontstaan dat het alles in zijn wijde omgeving vernietigd. Het gevaarlijke aan antimaterie is dat je er maar één druppel van nodig hebt om alles binnen een straal van 1km te verwoesten. Laat dit nou net zijn wat Vittoria en haar vader gemaakt hebben. In een zwaar beveiligde kluis ongeveer 200 meter onder het CERN instituut ligt een speciaal geprepareerde cilinder met een dusdanige hoeveelheid anti-materie. Langdon, Vitoria en Kohler haastte zich naar deze kluis, maar het kwaad is al geschied. De moordenaar van Vetra heeft in de kluis weten in te breken en de cilinder met anti-materie meegenomen. De cilinder zat vast aan een generator die hem van stroom voorzag, zonder deze generator kan de cilinder in totaal nog 24 uur blijven draaien op een nood accu, daarna zal de stroom op zijn en de anti-materie reageren.Tot overmaat van ramp krijgt Kohler een telefoontje vanuit Vaticaan stad dat er een mysterieus voorwerp, met het logo van CERN erop, op één van de beveiligingscamera's is verschenen.

Kohler is ernstig ziek en krijgt midden in dit telefoongesprek een aanval. Hij moet naar het ziekenhuis dus besluiten Langdon en Vitoria zelf naar het Vaticaan af te reizen. Op dat moment zijn ze in Vaticaanstad vooral bezig met de voorbereidingen voor het conclaaf der kardinalen dat die avond zal plaats vinden. De puzzel stukjes beginnen steeds meer op hun plek te vallen en na een kleine schermutseling met luitenant Olivetti van de Zwitserse garde (de Vaticaanse geheimendienst), worden toegelaten tot een gesprek met camerlengo Ventresca (de rechterhand van de Paus). Terwijl ze hun  verhaal proberen te doen wordt de camerlengo plotseling gebeld door de moordenaar. De vermoedens blijken juist te zijn, maar het wordt nog erger: De man zegt te werken in dienst van de Illuminati. Hij heeft Leonardo Vetra vermoord, de anti-materie gestolen en deze ergens op een geheime locatie in het Vaticaan verstopt. Om precies twaalf uur 's nachts zal de energie van de cilinder op zijn. Dan zal de anti-materie reageren en het volledige Vaticaan zal van de kaart worden geveegd. Helaas is dit niet het enige wat de Illuminati in petto heeft. De moordenaar heeft ook de enige vier proscelti (dit zijn de kardinalen met de grootste kans om paus te worden) ontvoerd. Zonder deze mannen is het praktisch onmogelijk om een nieuwe paus te kiezen. Elk uur zal de moordenaar één van de proscelti vermoorden op één van de vier altaren van de wetenschap. De altaren van de wetenschap waren heilige locaties voor de Illuminati die samen het pad der verlichting vormde. Het pad der verlichting was een soort speurtocht dwars door Rome opgezet door de Illuminati om nieuwe leden de weg te wijzen naar de kerk der verlichting. Langdon vermoedt dat de sleutel tot de redding van het Vaticaan zich weleens op deze plek zou kunnen bevinden. Om de orde te bewaren besluit de camerlengo, ondanks het dreigende gevaar, om het conclaaf door te laten gaan en zo ook de naderende crisis stil te houden voor de pers. Langdon is vast besloten het pad der verlichting te volgen, om hopelijk op tijd de altaren van de wetenschap te bereiken, de proscelti te redden en de moordenaar te vangen. Terwijl de Zwitserse garde de rest van Vaticaan stad doorzoekt gaat Langdon naar het Vaticaans archief waar de eerste aanwijzing naar het pad der verlichting verborgen ligt. In een oud boek van Galilei vinden ze uiteindelijk de aanwijzing die hen naar het eerste altaar van de wetenschap leidt. Helaas blijkt Langdon de eerste aanwijzing verkeerd geïnterpreteerd te hebben. Als ze éénmaal bij de juiste kapel aankomen is het helaas al te laat. De moordenaar is ontsnapt en ze treffen de eerste kardinaal dood aan.  Het is een groot verlies, maar Langdon en Vittoria zijn vast besloten door te zetten. De aanwijzing die verwijst naar het volgende altaar blijkt een standbeeld van Bernini te zijn, wat ook direct de titel van dit boek verklaard.  Tegen de tijd dat Langdon en Vittoria aankomen op het Sint-Pieters plein, waar het volgende altaar gevestigd is, wemelt het hier al van de journalisten. Door de enorme menigte zijn ze wederom niet in staat de kardinaal te redden. De tijd dringt, maar het derde altaar blijkt lastiger te vinden dan de vorige twee. Langdon gaat terug naar het Vaticaans archief, terwijl Vittoria samen met de camerlengo een andere schokkende onthulling gaat onderzoeken. De Illuminati beweren nu namelijk dat ze niet alleen verantwoordelijk zijn voor de bom onder het Vaticaan, maar ook dat ze de vorige paus hebben vermoord. De paus is gestorven aan een beroerte. Een overdosis van de medicijnen die de paus slikte kon een beroerte tot gevolg hebben. De conclusie luidt uiteindelijk dat de paus inderdaad vermoord is. In het archief ook niet al te best. Het archief bestaat uit een aantal luchtidichte cabines waar alleen door een speciaal elektronisch aangestuurd rooster zuurstof naar binnen kan, ook de deur naar het archief is elektronisch. Het geval wil dus dat de Zwitserse garde tijdens hun zoektoch naar de cilinder de stroom in het archief hebben uitgeschakeld. Langdon kan nog net op tijd de glazen wand van de cabine vernielen voordadt hij zou sterven aan een zuurstof te kort. Na dit voorval treft Langdon Vittoria weer en samen met Olivetti gaan ze richting het derde altaar van de wetenschap. Eenmaal aangekomen gaat Olivetti als eerste naar binnen. Na een tijdje wachten zien Langdonn en Vittoria plotseling dat er vlammen uit de kerk komen en ze gaan snel naar binnen. Het tafereel wat ze aantreffen is gruwelijk. De moordenaar heeft een soort gigantische brandstapel van kerk meubelen gemaakt. Boven deze brandstapel hangt de derde kardinaal kardinaal met zijn armen gespreid, waardoor hij langzaam geroosterd wordt. Langdon en Vittoria willen de kardinaal gaan redden, maar ook de moordenaar blijkt nog in de kerk aanwezig te zijn. Deze was al van te voren door Janus, zijn opdrachtgever en tevens leider van de Illuminati, ingelicht over de komst van Langdon en Vittoria en heeft inmiddels ook Olivetti vermoord. Vittoria gaat het gevecht aan met de moordenaar terwijl Langdon probeert de kardinaal van zijn afschuwelijke lot te redden. Geen van beide slagen hierin. Vittoria wordt verslagen maar de moordenaar besluit haar niet te doden, maar te ontvoeren. Langdon wordt, gedurende zijn poging de kardinaal te redden, ook aangevallen door de moordenaar. Hij wordt bijna neergeschoten, maar kan zichzelf redden door onder een omgevallen sarcofaag te gaan liggen. Olivetti is nu dood, Vittoria is ontvoerd en Langdon kan niet meer onder de sarcofaag vandaan komen. Terwijl Langdon nog steeds vast zit onder de sarcofaag is de situatie in het Vaticaan onder tussen tot een dieptepunt gedaald: De Zwitserse garde heeft geen idéé hoe ze de situatie moeten aanpakken, het Sint-Pieters plein staat volgepakt met journalisten en ramptoeristen en ook het conclaaf is één grote blamage zonder de vier proscelti. Camerlengo Ventresca besluit in te grijpen en door middel van een prachtige speech voor het kijkend oog van de hele wereld de orde te herstellen. Ondertussen is Langdon onder de sarcofaag vandaan gered. Langdon probeert het Vaticaan nog te bereiken, maar besluit dan in zijn eentje richting het laatste altaar van de wetenschap te gaan. Het laatste altaar is een fontein, waar hij zelfs nog eerder dan de moordenaar arriveert. De moordenaar komt in zijn busje het plein et de fontein op rijden, maar Langdon houdt hem onder schot. In het busje zit niet alleen de moordenaar, maar ook de laatste kardinaal. De moordenaar duwt de weerloze kardinaal de fontein in. De fontein is erg diep en doordat de kardinaal vast gebonden is kan deze niet meer boven komen. Langdon duikt de fontein in om de kardinaal te redden, maar wordt opgehouden door de moordenaar.De moordenaar blijkt helaas te sterk voor Langdon en probeert ook hem te verdrinken in de fontein. Langdon kan zijn eigen dood in scene zetten en de moordenaar vertrekt, helaas is de vierde kardinaal ondertussen al verdronken in de fontein . In het Vaticaan is ondertussen goed nieuws binnen gekomen. Er schijnt een man onderweg te zijn die de redding voor het Vaticaan zou moeten betekenen, hij krijgt dan ook de toepasselijke bijnaam: grote weldoener.

Langdon is er inmiddels achter waar de kerk der verlichting gevestigd is. De kerk der verlichting ligt in de Engelenburcht. In de kerker van de engelenburcht vind Langdon een geheime ingang die leidt naar de kerk der verlichting. Langdon gaat de kamer binnen en treft hier zowel de moordenaar als een vastgebonden Vittoria aan. Op tafel ziet Langdon een grote kist liggen. Deze kist bevatte het Illuminati brandmerk dat gebruikt is op Leonardo Vetra, de vier brandmerken van de elementen die gebruikt zijn op de kardinalen, maar ook nog een zeer groot zesde brandmerk dat volledig onbekend
is bij Langdon, dit brandmerk wordt ook wel de Illuminati diamant genoemd. De moordenaar houdt Langdon onderschot en leidt hem langzaam naar het balkon aan de andere kant van de kamer. Terwijl de moordenaar spreekt begint Langdon langzaam de waarheid in te zien: De grote weldoener die onderweg is, is in werkelijkheid de leider van de Illuminati. Hij zal de camerlengo vermoorden en brandmerken met de Illuminati diamant. Omdat deze man nu wordt gezien als de grote redder van het Vaticaan kan niemand hem nog stoppen. Langdon en de moordenaar zijn inmiddels al aangekomen bij de balustrade en hij probeert Langdon hier over heen te duwen. Vittoria is het inmiddels gelukt zichzelf te bevrijden. Ze pakt een toorts van de muur en steekt deze in de rug van de moordenaar. De moordenaar valt zelf over de balustrade heen zijn dood tegemoet. Plotseling komt er een helikopter over vliegen die richting het Vaticaan gaat. In de helikopter zit de grote weldoener oftewel: Maximiliaan Kohler. Langdon en Vittoria haasten zich  snel terug naar het Vaticaan om hopelijk Kohler nog tegen te kunnen houden. Tegen de tijd dat ze aankomen is Kohler al binnen met de camerlengo in gesprek. Ze worden niet toe gelaten totdat er plotseling geschreeuw uit het kantoor komt. Zowel Langdon en Vittoria als de Zwitserse garde stormen het kantoor binnen. Ze treffen de camerlengo aan, kermend van de pijn, met een brandmerk op zijn borst, hij wordt onderschot gehouden door Kohler en naast de camerlengo op de grond ligt de Illuminat diamant. De Zwitserse garde schiet Kohler neer en komt de camerlengo te hulp. Net voordat Kohler sterft drukt hij Langdon een camcorder in zijn handen met de boodschap dat hij deze moet kijken om de waarheid te achterhalen. Langdon is woedend en negeert de boodschap. Nu 'Janus' dood is en er helaas geen proscelti meer over zijn rest er nog één groot probleem en dat is de bom die onder het Vaticaan verder tikt. Niemand weet waar deze is en alles lijkt verloren, maar plotseling krijgt de camerlengo wat hij noemt: 'een goddelijke ingeving'. Plotseling beseft hij waar de bom ligt en gaat op de voet gevolgd oor Langdon, Vittoria, de Zwitsersegarde en een cameraploeg deze halen. De bom blijkt diep onder het Vaticaan te liggen op het graf van de heilige Petrus. Hij grijpt de cilinder met anti-materie en haast zich snel weer terug naar het Sint-Pieters plein. Hij stapt in de Vaticaanse helikopter en wil net wegvliegen als Langdon in de helikopter springt. Hij wil de camerlengo helpen het anti-materie, dat al over 3 minuten zal reageren, ergens op een veilige plek boven Rome te lozen. Spijtig voor Langdon had de camerlengo ander plannen: Hij zorgt ervoor dat helikopter echt omhoog blijft vliegen, doet de cilinder in een metalenkist  hij gooit de sleutel van de kist de helikopter uit en springt vervolgens zelf met de enige aanwezige parachute ook uit de helikopter. De mensen op het Sint-Pieters plein zien vervolgens enkele seconden later dat de anti-materie hoog boven hen reageert en gaan er van uit dat zowel Langdon als de camerlengo dood zijn. Wonderbaarlijk genoeg verschijnt de camerlengo enkele seconde later, leven en wel, op het dak van de Sint-Pieter. Omdat hij het Vaticaan of sterker nog de katholieke kerk, gered heeft en omdat hij de dood zelf heeft weten te overwinnen, gaan de mensen op het Sint-Pieters plein, inclusief de kardinalen, de camerlengo aanbidden alsof hij Jezus Christus hemzelf is. Ook Langdon blijkt de enorme explosie overleefd te hebben. Hij heeft een deken uit de helikopter gepakt en is uit pure wanhoop net op tijd uit de helikopter gesprongen. Hij overleeft de val en ontwaakt in een ziekenhuis waar hij weer de camcorder in handen krijgt gedrukt die hij van Kohler had gekregen. Langdon bekijkt de beelden alsnog en is zo geschokt door wat er te zien is dat hij zo snel als mogelijk weer terug gaat naar het Vaticaan. Onder de kardinalen is ondertussen onrust ontstaan. De camerlengo heeft zulke wonderbaarlijke dingen gedaan die avond dat ze hem het liefst direct tot de nieuwe paus zouden uitroepen ondanks dat dit tegen de Vaticaanse wetten ingaat. Langdon komt nog op tijd aan in het Vaticaan om dot tegen te houden. Hij laat de beelden zien die op de camcorder stonden en deze bevatten de sleutel tot het mysterie. Er is te zien hoe Kohler de camerlengo onderschot houdt camerlengo. In de tijd dat Langdon in Rome zat heeft Kohler ook niet stil gezeten. Nadat hij hersteld was van zijn aanval, is hij verder gaan zoeken in de spullen van de wijle Leonardo Vetra. Hier tussen ontdekte hij een dagboek van Vetra waarin verteld wordt dat hij en Vittoria niet de enige waren die van het anti-materie project af wisten. Het project waar Vetra mee bezig was was zeer prijzig, maar omdat het project bijbel ondersteunend was is hij naar het Vaticaan gegaan om om steun  te vragen. De Paus stuurde een afgevaardigde naar CERN toe om het project van Vetra te gaan onderzoeken. Deze afgevaardigde bleek niemand minder dan camerlengo Carlo Ventresca te zijn. De camerlengo bekent alles. Niet Kohlr maar hij zelf was het meesterbrein achter de gebeurtenissen van die avond. Toen Ventresca nog klein was is zijn moeder omgekomen bij een terroristische aanval op een kerk. Ook zijn vader had hij niet meer dus werd hij geadopteerd door de bisschop die hem na deze explosie gevonden had. De bisschop voedde hem op alsof het zijn eigen zoon was n leerde hem alles over het geloof. Deze bisschop werd later de paus. Ventresca was zeer geschokt door wat hij aantrof in het lab van Vetra. In tegenstelling tot Vetra beschouwde hij het onderzoek niet als een aanvulling, maar eerder als een goddeloze aanval op alles waar het geloof voor stond. Maar dit was niet de enige schokkende ervaring die Ventresca te verduren had die dag.Nadat hij hem had uitgelegd wat Vetra's project precies inhield deed de paus Ventresca een bekentenis. Hij bleek de biologische vader van Ventresca te zijn. Ventresca rende in woede en verwarring weg en begon zijn plan te smeden. Als eerste vermoordde hij de paus door hem een overdosis medicijnen toe te dienen. Vervolgens huurde hij een moordenaar in om Ventresca te laten vermoorden en zo de cilinder met anti-materie in handen te krijgen. Hij liet ook de proscelti vermoorden zodat het voor de kardinalen zo goed als onmogelijk was om een nieuwe paus te kiezen en vervolgens redde hij net op tijd het Vaticaan van de explosie om als de grote held van die avond uit de bus te komen. Zijn motief was om het felloof in de wreld weer te herstellen en zelf tot nieuwe paus gekozen te worden. Maar dit was nog niet de laatste onthulling van die avond. De paus had namelijk zijn kuisheidsgelofte helemaal niet verbroken, Ventresca was namelijk geboren door middel van kunstmatige-inseminatie. Diep geschokt door deze onthulling en door het feit dat zijn plan volledig mislukt is besluit Ventresca dat het allemaal geen zin meer heeft en pleegt zelfmoord. Het Vaticaan is nu echt gered. Er wordt alsnog een nieuwe Paus gekozen en Langdon krijgt als dank voor zijn bijdrage de Iluminati diamant.

mijn mening

Ik heb in mijn leven toch al ontzettend veel boeken gelezen, maar er zijn maar weinig boeken waar ik zo ontzettend van genoten heb, als van 'Het Bernini Mysterie'. Het is zo ontzettend spannend dat het met recht één van de beste thriller sinds tijden genoemd mag worden, ook zijn er maar weinig boeken waarvan ik zoveel geleerd heb en die mij zoveel aan het denken gezet hebben, ook heeft Dan Brown een bepaald soort realisme in het verhaal weten te verwerken waarvan ik zeer onder de indruk ben.

leerzaam

Zoals Dan Brown al in het voorwoord vermeld heeft, heeft hij voor het schrijven van dit boek ontzettend veel research gedaan en dat is te merken ook. Zo weet ik nu bijvoorbeeld veel meer over hoe het Vaticaan in elkaar zit, maar ook dingen als de geschiedenis van de Illuminati en de werken van Bernini worden uitgebreid beschreven. Doordat er zoveel dingen worden besproken en uitgelegd is het voor een kunst en geschiedenis liefhebber zoals ik nog veel interessanter om dit boek te lezen. Zelf vind ik de nutteloze feitjes die af en toe in het boek doordringen ook heel erg leuk erin verwerkt. Zo wist ik bijvoorbeeld niet dat het internet in werkelijkheid is uitgevonden door wetenschappers van het CERN instituut en dat er ooit een paus is geweest die de penissen van alle marmeren beelden in het Vaticaan heeft afgehakt, omdat deze als 'verleidelijk'beschouwd zouden kunnen worden. Het is best wel leuk als je je als lezer beseft dat ondank s dat het een fictioneel verhaal is, eigenlijk zoals goed als alles uit het boek uit werkelijke feiten en wetenswaardigheden bestaat.  Ik moet eerlijk bekennen dat gedurende het lezen van dit boek ik regelmatig op internet opzoek ben gegaan naar plaatjes van de locaties en de marmeren beelden die in het boek behandel werden, omdat ik zo ontzettend benieuwd was naar hoe deze eruit zagen. Het beste vond ik nog wel dat ondanks dat er nogal wat moeilijke wetenschappelijke en geschiedkundige termen worden gebruikt het geen minuut verveeld. alles wordt zo'n perfect en levendig uitgelegd dat het hartstikke interessant is om te lezen en achteraf onthoud je het ook nog allemaal. Als het je als schrijver zijnde lukt om je lezer toch veel te leren en tegelijkertijd ook nog te blijven boeien dan heb je het wel helemaal gemaakt naar mijn mening.

Spannend
Met een gerust hart durf ik te zeggen dat het Bernini mysterie ook één van de spannendste boeken is die ik ooit gelezen heb. Het belangrijkste spanningselement die dit verhaal bied is denk ik toch wel de enorme race tegen de klok die constant de overhand lijkt te hebben. Je moet je wel bedenken dat het hele verhaal zich slechts in twaalf uur afspeelt en het hele gedoe in Rome zelfs in slechts vijf uur. als je aan het lezen bent ga je onbewust zelf haast de tijd in de gaten houden. Met elk uur dat in het boek verstrijkt stijgt de spanning een beetje meer. Het moment van explosie komt steeds dichter bij en jij als lezer wil iedere keer maar door lezen om te weten of ze nog op tijd zijn om het Vaticaan te redden. Ik vind dit dan ook echt een briljante zet van Dan Brown en ik vermoed dat als hij dit element niet had toegevoegd het boek lag niet zo populair zou zijn geworden dan dat het nu is. Niet alleen de enorme tijdsdruk is een goede bron van spanning in dit boek, maar ook de constante plot-twisten en open ruimtes maken dat je constant gespannen dit boek zit te lezen. In het boek wordt vrij duidelijk gemaakt dat er binnen het Vaticaan een spion van de Illuminati is, maar ook dat er nog een leider van deze groepering is die later nog bekend gemaakt zal worden. De radars van je hersenen blijven constant draaien als je maar blijft nadenken over wie deze personen nou zouden kunnen zijn en als je dan eindelijk denkt het antwoord gekregen te hebben blijkt de waarheid toch nog net iets anders te liggen. De grootste plottwist vond ik dat nota bene de camerlengo, de rechterhand van de paus en de held van het Vaticaan, uiteindelijk het ware meesterbrein bleek te zijn. Dan Brown heeft alles zo briljant in elkaar gedraaid dat je als lezer zijnde eigenlijk nooit zal willen stoppen met lezen omdat je zo ontzettend graag wilt weten hoe alles verder gaat.

Realistisch
Het genre en doelgroep van dit boeken maken het eigenlijk al vanzelf dat het een realistisch boek is, maar toch heeft Dan Brown er een bepaald soort touch aan het verhaal weten te geven dat het toch
nog net een tikje bijzonderder maakt. Als je aan het lezen bent vergeet je af en toe haast dat het een fictioneel verhaal is. Alles wordt zo goed uitgelegd en beschreven dat je het ware echt als een soort filmbeelden voor je ogen voorbij ziet gaan. Maar ook alles wat je als minder realistisch zou kunnen beschouwen weet Brown toch weer zo te omschrijven dat je gaat geloven dat het echt kan. Bijvoorbeeld het proces waarmee in het boek de anti-materie wordt gecreëerd of Langdon die vanaf een paar kilometer hoogte zonder parachute uit een helikopter springt en dit toch weet te overleven. Al deze dingen zijn eigenlijk onrealistisch en dat weet je als lezer ook wel, maar het wordt dan ondersteund door overduidelijk bewijs dat je langzaam begint te geloven dat het wel kan. Ik moet eerlijk bekennen dat gedurende het lezen van dit boek ik af en toe meer het gevoel kreeg dat ik een verslag aan het lezen was van iets dat ook daadwerkelijk gebeurd is dan een fictioneel verhaal. Ik vind het toch wel heel bijzonder dat Brown dit heeft weten te bereiken.

opvallend fragment:
Het naar mijn mening opvallendste, maar vooral het aller verbazingwekkendste fragment uit dit boek vind je bijna helemaal aan het einde. Ik heb het hierover de bekentenis van camerleng Ventresca waarin bekend werd dat hij het ware meesterbrein was. Ik vind dit vooral zo bijzonder, omdat Dan Brown door deze passage toe te voegen, zijn verhaal in één keer een compleet onverwachte, maar ontzettend intrigerende wending neemt. Ook vind ik het wel bijzonder dat het eerst lijkt alsof je de waarheid al weet: Kohler was Janus, de bom is ontmantelld en de camerlengo is de held van de dag, althans dat is wat Dan Brown je wilt laten geloven en dat is eigenlijk de kern van dit fragment.

Het fragment is te lang om het volledig toe te voegen maar hier is een deel ervan:

Korte verwerkingsopdracht 

voor mijn korte verwerkingsopdracht heb ik deze keer besloten een recensie van dit boek te zoeken en deze te vergelijken met mijn  eigen ervaringen

De oorspronkelijke recensie:

Talent met hopen

1. Het Bernini Mysterie van Dan Brown is een zwaar onderschat boek. Brown is een sublieme schrijver van grote klasse. Dit heeft hij al bewezen met zijn "Da Vinci Code", en dit bewijst hij nogmaals met dit boek. Hij weet de spanning er goed in te houden en heeft geen dubbelzinnige of doorzichtige trucjes nodig om zijn verhalen meeslepend te maken. Ook “Het Bernini Mysterie” boeit de lezers van de eerste tot de laatste letters, en geeft hen het gevoel of ze heel de tocht écht beleven. Dan Brown weet wanneer hij iets tot in de puntjes moet beschrijven, maar hij weet evenzeer wanneer een vluchtige omschrijving volstaat. Ook houdt hij het niet enkel bij de hoofdverhaal lijn maar heeft hij er ondertussen ook nog andere, welliswaar minder uitgebreide maar zeker niet minder interessante, verhaallijnen door. 
2. Dan Brown maakt het zichzelf niet gemakkelijk door met zijn lezers heel Rome rond te trekken. Maar elk standbeeld, elk gebouw en elke plaats is tot in de kleinste details beschreven. Nadat je het boek gelezen hebt lijkt het of je elk kunstwerk in Rome met je eigen ogen hebt gezien. Een ander pluspunt is de fantasie en verbeeldingskracht van Dan Brown. Telkens je denkt te weten waar hij het verhaal heen gaat sturen, neemt hij een bocht van 180°. Hij brengt je elke keer weer op een dwaalspoor en houdt zijn lezers zo van de eerste tot het laatste moment aan het boek gekluisterd. Je wilt aan sneltempo lezen om zo snel mogelijk het plot te weten, maar eens je het einde weet, heb je spijt dat je boek uit is. En als je denkt dat je dan uiteindelijk toch weet waar het om draait, wordt je nogmaals verrast. Je zal zeker nooit het gevoel hebben dat er rond de pot gedraaid wordt.
3. Een 3de pluspunt voor Brown, is de wetenschappelijke waarheid uit zijn boek. Het feit dat alles wat hij in zijn boek vermeldt ook echte wetenschappelijke uitvindingen zijn, bewijst dat er veel en grondige research is gebeurd. Alleen al voor alle feiten die Brown in zijn boek vermeldt, verdient dit verhaal een pluim. Je merkt dadelijk dat dit boek niet tussen soep en aardappelen geschreven is. Het is misschien geen hoogstaande litteratuur, maar je voelt je nadien toch net dat tikkeltje slimmer dan voor je het boek las. Je gaat nadenken over dingen waar je voordien niet bij stilstond. Toch is het boek allesbehalve betuttelend, en behandelt het de lezer zeker niet als een onwetende kleuter.
4.  Brown mag het dan nog zo goed proberen te camoufleren met wetenschappelijke verklaringen, maar dat Robert Langdon de val uit de helikopter overleeft is echt wel heel toevallig. Dit geeft toch wel een kleine deuk aan het realiteitsgevoel dat je in de rest van het boek wel hebt.
5. Het feit dat Brown zoveel feiten in zijn boek verwerkt, is tegelijk ook een nadeel. Je gaat nogal snel [I]alles[I] wat in het boek staat als waarheid aannemen, wat natuurlijk niet het geval is. Het is en blijft een fictie boek, wat de onoplettende lezer wel eens zou kunnen vergeten. Het boek staat nu niet bepaald positief ten opzichte van de Katholieke Kerk en hierdoor zouden mensen een verkeerd beeld kunnen krijgen over heel de christelijke maatschappij, en ook mogelijke fantasieën als waarheid gaan beschouwen. Maar we wisten ondertussen al langer dat Brown en de katholieke Kerk geen al te beste maatjes zijn...
6. Maar deze nadelen wegen in de verste verte niet op tegen de voordelen van de parel die dit boek toch wel is. Brown slaagt erin zijn lezers steeds weer te blijven boeien, en het lijkt hem amper moeite te kosten. Hij bespaart je een trip naar Rome, want als je dit boek gelezen hebt lijkt het wel of je overal al zelf bent geweest. Als je dan toch besluit naar Rome te trekken, zal je onmiddellijk vele plaatsen herkennen. Wat je reis natuurlijk extra boeiend maakt! Het Bernini mysterie lezen is daarbij niet alleen leuk als ontspanning, maar ook nog eens leerrijk. Kortom, het ideale boek om in je vrije tijd te lezen (en opnieuw te lezen!)

Mijn vergelijking:

1. Precies zoals recensent al zegt is het Bernini mysterie echt een ongelooflijk spannend boek dat ook ik het liefst in één keer uit zou hebben gelezen, ook het gevoel van realisme dat de recensent hier beschrijft kan ik zeker delen, hoewel ik moet zeggen dat  ik niet vindt dat er nou echt aparte verhaallijnen in het boek voorkomen, maar eerder dat deze stukjes juist een aanvulling zijn op de hoofd verhaallijn

2. Ook snap ik precies wat de recensent bedoelt met dat je wordt meegetrokken op een tocht door Rome. je leert inderdaad echt van alles over Rome wat ook al best wel nuttig voor mij is omdat ik in de 5e uiteraard naar Rome ga. Ook de mening over de grote creativiteit en de vele plottwisten die Brown in zijn verhaal verwerkt heeft deel ik volledig. Dan Brown heeft mij tijdens het lezen  dan ook veler malen verrast met de verschillende wendingen die het verhaal nam,

3.  Van alle argumenten die de recensent geeft deel ik deze misschien nog wel het meest. Zelf vond ik het ook echt fantastisch dat Brown alles heeft nagetrokken waardoor je ook echt het gevoel hebt dat je iets opsteekt en jezelf intelligent voelt tijdens het lezen van dit boek. Ik snap deze recensent zo ontzettend goed en krijg haast het gevoel dat hij mijn gelijke is

4. Dit is denk ik het eerste argument van de recensent waar ik het niet volledig mee eens ben. Ik snap wel wat hij bedoelt als hij zegt dat sommige dingen zo onrealistisch zijn dat het bijna niet goed te praten is, maar ik vind juist dat de wetenschappelijke verklaringen die hieraan gegeven worden dit een heel eind goed brijen en vindt ook niet dat deze zaken onder doen aan de kwaliteit van het boek.

5. Dit punt begrijp ik aan de ene kant wel en aan de andere kant ook weer niet. Het klopt wel dat door dat Dan Brown zoveel feiten in zijn boek stopt, dat het a en toe moeilijk is de fictie te herkennen en dat dit tot enige verwarring kan leiden. Alleen het stuk over dat je een verkeerd beeld zou krijgen over de katholieke kerk vindt ik vrij onterecht. De zaken van de kerk worden in dit boek van een ander perspectief beschouwd of je dit positief of negatief opvat is aan jou, maar het is zeker niet slecht. Het is wel waar dat de kerk af en toe in een negatief dag licht wordt gesteld, maar het hoofddoel van dit boek is het Vaticaan redden van de ondergang dus of je dit nou als negatief moet beschouwen.

6. Ik ben blij dat de recensent zo positief eindigt. Het is zoals de recensent al zegt Brown gelukt om je van begin af aan te boeien en het boek zo levendig en realistisch te beschrijven dat je haast een tripje naar Rome bespaart wordt omdat je alles al weet uit het boek. Ik ben het volledig eens met de conclusie die hij trekt en denk vind het dan ook best grappig om te zien dat ik en deze man zo ontzettend op één lijn zitten.

Lange verwerkingsopdracht:

Voor mijn lange verwerkingsopdracht ga ik een tergblik schrijven van een bij personage. Dit zal geschreven worden vanuit het perspectief van kardinaal Mortati, de oudste kardinaal die aan het einde van het boek tot paus gekozen werd en dat van luitenant Chartrand, één van de Zwitserse gardisten.

Tien jaar later... 

Zijne heiligheid Mortarti ligt in zijn bed in de pauselijke vertrekken, op een stoel naast het bed zit een privé-arts van het Vaticaan. Mortarti is heel erg ziek en er wordt gevreesd dat de oude paus niet lang meer te leven zal hebben. Mortarti heeft geen angst voor de dood, hij is oud en heeft zijn taak op deze aarde vervult, hij is klaar om te gaan. Mortarti heeft echter nog één laatste wens voordat hij heen zal gaan en vraagt; 'Dokter zou u luitenant Chartrand van de Zwitserse garde voor me willen roepen ik wil voordat ik heen zal gaan graag nog iets met hem bespreken. Maar zijne heiligheid, zei de dokter, aan mij is de taak opgedragen geen seconden van uw zijde te wijken in de hoop dat u weer beter wordt. 'Bij deze zijn uw vorige orders ingetrokken, ik eis dat u nu vertrekt en Chartrand voor me gaat halen'. 'Maar natuurlijk zijne heiligheid ik doe wat u mij opdraagt'zei de dokter en hij droop langzaam af. Enkele minuten later kwam Chartrand de pauselijke vertrekken binnen lopen. Na de dood van luitenant Olivetti, exact tien jaar gelden heeft Mortarti Chartrand, als de trouwste gardist van Vaticaanstad zijnde, benoemt tot het nieuwe hoofd van de Zwitsersergarde. 'Zijn er problemen zijne heiligheid?' vroeg Chartrand. 'Mijn beste jongeman pak een stoel en kom bij mij zitten'. 'Gaat het wel goed met u zijne heiligheid'vroeg Chartrand lichtelijk bezorgd. 'Ga nu maar eerst eens rustig zitten en spreek me alsjeblieft aan met 'meneer'ik wil mijn leven eindigen zoals ik het begonnen ben: als een mens en niet als een heilige'. 'Maar natuurlijk meneer'. Chartrand pakte een stoel en ging naast het bed van de zieke paus zitten. 'Mijn beste, trouwe Chartrand, weet jij wat voor dag het is vandaag?'vroeg Mortarti. 'Maar natuurlijk meneer het is vandaag precies tien jaar geleden dat u tot onze nieuwe paus bent uitgeroepen. 'Dat klopt' zei Mortarti, 'maar het is vandaag ook precies tien jaar geleden sinds één van de zwartste dagen in de geschiedenis van het Vaticaan en dat is nu waar ik het graag met je over zou gaan hebben'. 'Vind je het ook niet ironisch dat de dag van mijn uitroeping, tevens mijn sterfdag zal worden'. 'Zeg dat nu niet meneer u wordt   weer beter, moet ik de dokter misschien terug roepen' zei Chartrand bezorgd. 'Doe dat maar niet mijn beste, het is goed ik heb uw leider kunnen zijn en mijn taak op deze aarde is volbracht. Ik heb er vrede mee dat ik vanavond god zal zien in zijn hemelse paradijs. Weet je ik heb er over nagedacht en het voelt niet goed dat de mensen mij nog steeds zijne heiligheid noemen terwijl ik en de rest van het Vaticaan nog steeds een enorm geheim met zich meedraagt. Ik kan niet in vrede sterven zonder nog één keer onder ogen te zien wat er die avond allemaal gebeurt is. Ik wil dat alles wat er die avond gebeurt is naar buiten wordt gebracht zodat de mensen eindelijk de waarheid kennen en hopelijk het Vaticaan beter gaan begrijpen. Maar eerst: mijn beste Chartrand, zou je eerst aan mij alles kunnen vertellen wat er die avond gebeurt is, ben oud en ziek en mijn geheugen laat me helaas steeds meer in de steek, jij was erbij die avond, alsjeblieft dit is mijn laatste wens'. 'Maar natuurlijk meneer' zei chartrand lichtelijk bedroefd en dus begon hij aan de oude paus te vertellen over de gebeurtenissen van die bewuste avond tien jaar geleden. Toen hij de naam Robert Langdon hoorde vallen schrok Mortarti plotseling op. 'Zeg Chartrand zou je misschien Robert Langdon voor mij willen bellen. ik heb hem na die avond niet meer gezien en zou hem, voordat ik heenga, erg graag nog een keer persoonlijk willen bedanken voor zijn bijdragen aan de redding van het Vaticaan'. Chartrand schrok een beetje van deze vraag, omdat hij al wit wat hij moest antwoorden. 'Het spijt me meneer'zei Chartrand, 'dat zal helaas niet mogelijk zijn Robert Langdon is twee jaar geleden voor een lezing naar Australië vertrokken. Hij is daar helaas nooit aangekomen en niemand weet precies wat er met de man gebeurt is. Mortarti keek een beetje bedroefd vanaf zijn ziekte bed en zei tenslotte: 'Wat is het toch eigenlijk treurig dat god het noodlot heeft toegezonden aan een man die zoveel gedaan heeft om het geloof van het noodlot te redden.'Inderdaad meneer god kan heel wreed zijn, maar onthoud goed dat hij altijd het beste met iedereen voor heeft.' 'Ik kan eventueel Vittoria Vetra voor u proberen te bereiken, deze verblijft momenteel in Argentinië voor onderzoek.' In tegenstelling tot Langdon is het met Vittoria wel goed afgelopen. Door haar onderzoek naar DNA van bepaalde diersoorten heeft ze weten uit te zoeken hoe uitgestorven dieren opnieuw tot leven gewekt kunnen worden. Ze is nu een wereldberoemd biologe en is ondertussen ook nog eens getrouwd. 'Laat maar zitten zei Mortarti, ga maar verder met vertellen, ik voel mezelf steeds zwakker worden en wil weel graag nog het hele verhaal afhoren. Dus vertelde Chartrand weer verder. Toe hij bij het stuk over de vermoorde kardinalen kwam treurde Mortarti in stilte. Hij kende elk van deze mannen goed, het waren zeer toegewijd gelovige en hij had hun ee beter lot gegund dan hen ten deel is gevallen. Vooral het lot van Carlo Ventresca greep hem nog steeds zeer aan. Carlo Ventresca was een man met een goed hart, helaas deden de omstandigheden hem zondigen en dit werd hem uiteindelijk fataal. Chartrand vertelde, maar door en door en Mortarti begon zich steeds vermoeider te voelen. Tenslotte aan het einde van Chartrand's verhaal sloot Mortarti zijn ogen en gleed weg in een heerlijke eeuwig durende slaap, de paus was overleden.