Boekverslag Bernini Mysterie

Inleiding:

In dit verslag zal ik het boek 'Het Bernini Mysterie'  gaan behandelen. Zoals eigenlijk bij al mijn boekverslagen is dit wederom niet het boek waar ik op gerekend had, maar waar ik uiteindelijk wel heel tevreden mee ben geweest. Oorspronkelijk was ik van plan een ander boek van deze schrijver te gaan lezen voor dit verslag. Dat boek was 'De Da Vinci code', waar ik overigens nu alsnog in bezig ben.  Toen deze niet aanwezig bleek te zijn, raadde mevrouw Mijnsberge  mij dit boek aan. Eerst was ik een beetje wee moedig om het te lezen, omdat ik nog nooit van dit boek gehoord had. Ik ben uiteindelijk toch maar begonnen en daar ben ik ontzettend blij mee. Ik durf gerust te zeggen dat dit één van de beste boeken is die ik ooit gelezen heb en ik heb ondertussen toch al heel wat boeken achter de kiezen. In dit boekverslag zal ik wederom een aantal punten behandelen: Zakelijke gegevens over het boek, een samenvatting van het boek, mijn mening over het boek, een korte verwerkingsopdracht en een lange verwerkingsopdracht.

 Zakelijke gegevens:

Nederlandse titel: Het Bernini mysterie

Engelse titel: Angels and Demons

Auteur: Daniel (Dan) Brown

Aantal bladzijden: 460

Uitgeverij: Uitgeverij Luitingh, Sijthoff B.V, Amsterdam

Eerste druk: juli 2003

Eerste druk Nederland: 2005

Vertaling: Josephine Ruitenberg

Omslagontwerp: Wouter van der Struys

Omslagillustratie: Photonica/Image Store

ISBN-nummer: 902454790/9789024547906

Samenvatting:

Het boek begint met een korte proloog. Hierin wordt de gewelddadige dood van Leonardo Vetra. beschreven. Vetra was een onderzoeker aan het CERN instituut in Zwitserland. CERN is een zeer bekend wetenschapsinstituut dat onderzoek doet naar eigenlijk elke vraag die je jezelf maar stellen kan en het heeft ook op bijna alle vragen, zelfs de spirituele, al een antwoord gevonden. Vetra zelf was bezig met een onderzoek naar de oerknal en hoe hij kon bewijzen dat er wel degelijk zoiets als een god bestaat, maar hier later meer over.

Direct na de proloog wordt Robert Langdon (verder in dit verslag omschreven als Langdon) geïntroduceerd. Langdon is hoogleraar kunstgeschiedenis aan de universiteit van Harvard en een expert op het gebied religieuze symboliek en geheime genootschappen. Hij heeft lichtelijke last van claustrofobie, omdat hij toen hij nog kind was in een waterput is gevallen. Op een ochtend krijgt Langdon een telefoontje van Maximiliaan Kohler, de directeur van het CERN instituut. Kohler vraagt Langdon of hij naar CERN wil komen om hem te helpen bij het onderzoek naar een moord op een medewerker. Langdon gelooft Kohler eerst niet en weigert dan ook mee te werken tot dat Kohler een  foto van het lijk faxt. Hierop is te zien dat het perfecte ambigram  (een woord dat er ondersteboven hetzelfde uit ziet) van eht woord Illuminati is gebrandmerkt op de borst van het slachtoffer. Dit baart Langdon toch wel zorgen en hij besluit af te reizen naar het CERN instituut. Eenmaal aangekomen in Zwitserland ontmoet hij Kohler. Deze brengt Langdon naar het huis van Vetra waar zijn lijk tevens ook gevonden is. Hij bestudeert het brandmerk en merkt tevens ook op dat het oog vn vetra er uit gesneden blijkt te zijn. Na enig onderzoek concludeerde Langdon dat het bijna onmogelijk is dat dit het werk van de Illuminati is, waarop hij na enig protest van Kohler de geschiedenis van de illuminati beschrijft. . Kohler is nog steeds niet overtuigd en laat Langdon de rest van Vetra's appartement zien. Vetra bleek een priester en vurig katholiek te zijn die onderzoek deed naar het bewijs dat god het heelal heeft geschapen. Vetra was tevens aan een geheim experiment bezig in zijn lab waarvan niemand, behalve zijn dochter Vittoria, iets mocht weten. Vittoria is tevens ook aangekomen, Onder aandrang van Kohler brengt ze hem en Langdon naar het geheime lab waar zij en haar vader onderzoek aan het doen waren. Het bleek dat Vitoria en haar vader de deeltjes versneller van CERN gebruikte om anti-materie te maken en zo in het klein de oerknal te reproduceren. Simpel gezegd is antimaterie het tegenovergestelde van materie. Anti-materie is zeer instabiel en explosief. Als het in  aanraking komt met welk materiaal dan ook dan zal er z'on grote bron van energie ontstaan dat het alles in zijn wijde omgeving vernietigd. Het gevaarlijke aan antimaterie is dat je er maar één druppel van nodig hebt om alles binnen een straal van 1km te verwoesten. Laat dit nou net zijn wat Vittoria en haar vader gemaakt hebben. In een zwaar beveiligde kluis ongeveer 200 meter onder het CERN instituut ligt een speciaal geprepareerde cilinder met een dusdanige hoeveelheid anti-materie. Langdon, Vitoria en Kohler haastte zich naar deze kluis, maar het kwaad is al geschied. De moordenaar van Vetra heeft in de kluis weten in te breken en de cilinder met anti-materie meegenomen. De cilinder zat vast aan een generator die hem van stroom voorzag, zonder deze generator kan de cilinder in totaal nog 24 uur blijven draaien op een nood accu, daarna zal de stroom op zijn en de anti-materie reageren.Tot overmaat van ramp krijgt Kohler een telefoontje vanuit Vaticaan stad dat er een mysterieus voorwerp, met het logo van CERN erop, op één van de beveiligingscamera's is verschenen.

Kohler is ernstig ziek en krijgt midden in dit telefoongesprek een aanval. Hij moet naar het ziekenhuis dus besluiten Langdon en Vitoria zelf naar het Vaticaan af te reizen. Op dat moment zijn ze in Vaticaanstad vooral bezig met de voorbereidingen voor het conclaaf der kardinalen dat die avond zal plaats vinden. De puzzel stukjes beginnen steeds meer op hun plek te vallen en na een kleine schermutseling met luitenant Olivetti van de Zwitserse garde (de Vaticaanse geheimendienst), worden toegelaten tot een gesprek met camerlengo Ventresca (de rechterhand van de Paus). Terwijl ze hun  verhaal proberen te doen wordt de camerlengo plotseling gebeld door de moordenaar. De vermoedens blijken juist te zijn, maar het wordt nog erger: De man zegt te werken in dienst van de Illuminati. Hij heeft Leonardo Vetra vermoord, de anti-materie gestolen en deze ergens op een geheime locatie in het Vaticaan verstopt. Om precies twaalf uur 's nachts zal de energie van de cilinder op zijn. Dan zal de anti-materie reageren en het volledige Vaticaan zal van de kaart worden geveegd. Helaas is dit niet het enige wat de Illuminati in petto heeft. De moordenaar heeft ook de enige vier proscelti (dit zijn de kardinalen met de grootste kans om paus te worden) ontvoerd. Zonder deze mannen is het praktisch onmogelijk om een nieuwe paus te kiezen. Elk uur zal de moordenaar één van de proscelti vermoorden op één van de vier altaren van de wetenschap. De altaren van de wetenschap waren heilige locaties voor de Illuminati die samen het pad der verlichting vormde. Het pad der verlichting was een soort speurtocht dwars door Rome opgezet door de Illuminati om nieuwe leden de weg te wijzen naar de kerk der verlichting. Langdon vermoedt dat de sleutel tot de redding van het Vaticaan zich weleens op deze plek zou kunnen bevinden. Om de orde te bewaren besluit de camerlengo, ondanks het dreigende gevaar, om het conclaaf door te laten gaan en zo ook de naderende crisis stil te houden voor de pers. Langdon is vast besloten het pad der verlichting te volgen, om hopelijk op tijd de altaren van de wetenschap te bereiken, de proscelti te redden en de moordenaar te vangen. Terwijl de Zwitserse garde de rest van Vaticaan stad doorzoekt gaat Langdon naar het Vaticaans archief waar de eerste aanwijzing naar het pad der verlichting verborgen ligt. In een oud boek van Galilei vinden ze uiteindelijk de aanwijzing die hen naar het eerste altaar van de wetenschap leidt. Helaas blijkt Langdon de eerste aanwijzing verkeerd geïnterpreteerd te hebben. Als ze éénmaal bij de juiste kapel aankomen is het helaas al te laat. De moordenaar is ontsnapt en ze treffen de eerste kardinaal dood aan.  Het is een groot verlies, maar Langdon en Vittoria zijn vast besloten door te zetten. De aanwijzing die verwijst naar het volgende altaar blijkt een standbeeld van Bernini te zijn, wat ook direct de titel van dit boek verklaard.  Tegen de tijd dat Langdon en Vittoria aankomen op het Sint-Pieters plein, waar het volgende altaar gevestigd is, wemelt het hier al van de journalisten. Door de enorme menigte zijn ze wederom niet in staat de kardinaal te redden. De tijd dringt, maar het derde altaar blijkt lastiger te vinden dan de vorige twee. Langdon gaat terug naar het Vaticaans archief, terwijl Vittoria samen met de camerlengo een andere schokkende onthulling gaat onderzoeken. De Illuminati beweren nu namelijk dat ze niet alleen verantwoordelijk zijn voor de bom onder het Vaticaan, maar ook dat ze de vorige paus hebben vermoord. De paus is gestorven aan een beroerte. Een overdosis van de medicijnen die de paus slikte kon een beroerte tot gevolg hebben. De conclusie luidt uiteindelijk dat de paus inderdaad vermoord is. In het archief ook niet al te best. Het archief bestaat uit een aantal luchtidichte cabines waar alleen door een speciaal elektronisch aangestuurd rooster zuurstof naar binnen kan, ook de deur naar het archief is elektronisch. Het geval wil dus dat de Zwitserse garde tijdens hun zoektoch naar de cilinder de stroom in het archief hebben uitgeschakeld. Langdon kan nog net op tijd de glazen wand van de cabine vernielen voordadt hij zou sterven aan een zuurstof te kort. Na dit voorval treft Langdon Vittoria weer en samen met Olivetti gaan ze richting het derde altaar van de wetenschap. Eenmaal aangekomen gaat Olivetti als eerste naar binnen. Na een tijdje wachten zien Langdonn en Vittoria plotseling dat er vlammen uit de kerk komen en ze gaan snel naar binnen. Het tafereel wat ze aantreffen is gruwelijk. De moordenaar heeft een soort gigantische brandstapel van kerk meubelen gemaakt. Boven deze brandstapel hangt de derde kardinaal kardinaal met zijn armen gespreid, waardoor hij langzaam geroosterd wordt. Langdon en Vittoria willen de kardinaal gaan redden, maar ook de moordenaar blijkt nog in de kerk aanwezig te zijn. Deze was al van te voren door Janus, zijn opdrachtgever en tevens leider van de Illuminati, ingelicht over de komst van Langdon en Vittoria en heeft inmiddels ook Olivetti vermoord. Vittoria gaat het gevecht aan met de moordenaar terwijl Langdon probeert de kardinaal van zijn afschuwelijke lot te redden. Geen van beide slagen hierin. Vittoria wordt verslagen maar de moordenaar besluit haar niet te doden, maar te ontvoeren. Langdon wordt, gedurende zijn poging de kardinaal te redden, ook aangevallen door de moordenaar. Hij wordt bijna neergeschoten, maar kan zichzelf redden door onder een omgevallen sarcofaag te gaan liggen. Olivetti is nu dood, Vittoria is ontvoerd en Langdon kan niet meer onder de sarcofaag vandaan komen. Terwijl Langdon nog steeds vast zit onder de sarcofaag is de situatie in het Vaticaan onder tussen tot een dieptepunt gedaald: De Zwitserse garde heeft geen idéé hoe ze de situatie moeten aanpakken, het Sint-Pieters plein staat volgepakt met journalisten en ramptoeristen en ook het conclaaf is één grote blamage zonder de vier proscelti. Camerlengo Ventresca besluit in te grijpen en door middel van een prachtige speech voor het kijkend oog van de hele wereld de orde te herstellen. Ondertussen is Langdon onder de sarcofaag vandaan gered. Langdon probeert het Vaticaan nog te bereiken, maar besluit dan in zijn eentje richting het laatste altaar van de wetenschap te gaan. Het laatste altaar is een fontein, waar hij zelfs nog eerder dan de moordenaar arriveert. De moordenaar komt in zijn busje het plein et de fontein op rijden, maar Langdon houdt hem onder schot. In het busje zit niet alleen de moordenaar, maar ook de laatste kardinaal. De moordenaar duwt de weerloze kardinaal de fontein in. De fontein is erg diep en doordat de kardinaal vast gebonden is kan deze niet meer boven komen. Langdon duikt de fontein in om de kardinaal te redden, maar wordt opgehouden door de moordenaar.De moordenaar blijkt helaas te sterk voor Langdon en probeert ook hem te verdrinken in de fontein. Langdon kan zijn eigen dood in scene zetten en de moordenaar vertrekt, helaas is de vierde kardinaal ondertussen al verdronken in de fontein . In het Vaticaan is ondertussen goed nieuws binnen gekomen. Er schijnt een man onderweg te zijn die de redding voor het Vaticaan zou moeten betekenen, hij krijgt dan ook de toepasselijke bijnaam: grote weldoener.

Langdon is er inmiddels achter waar de kerk der verlichting gevestigd is. De kerk der verlichting ligt in de Engelenburcht. In de kerker van de engelenburcht vind Langdon een geheime ingang die leidt naar de kerk der verlichting. Langdon gaat de kamer binnen en treft hier zowel de moordenaar als een vastgebonden Vittoria aan. Op tafel ziet Langdon een grote kist liggen. Deze kist bevatte het Illuminati brandmerk dat gebruikt is op Leonardo Vetra, de vier brandmerken van de elementen die gebruikt zijn op de kardinalen, maar ook nog een zeer groot zesde brandmerk dat volledig onbekend
is bij Langdon, dit brandmerk wordt ook wel de Illuminati diamant genoemd. De moordenaar houdt Langdon onderschot en leidt hem langzaam naar het balkon aan de andere kant van de kamer. Terwijl de moordenaar spreekt begint Langdon langzaam de waarheid in te zien: De grote weldoener die onderweg is, is in werkelijkheid de leider van de Illuminati. Hij zal de camerlengo vermoorden en brandmerken met de Illuminati diamant. Omdat deze man nu wordt gezien als de grote redder van het Vaticaan kan niemand hem nog stoppen. Langdon en de moordenaar zijn inmiddels al aangekomen bij de balustrade en hij probeert Langdon hier over heen te duwen. Vittoria is het inmiddels gelukt zichzelf te bevrijden. Ze pakt een toorts van de muur en steekt deze in de rug van de moordenaar. De moordenaar valt zelf over de balustrade heen zijn dood tegemoet. Plotseling komt er een helikopter over vliegen die richting het Vaticaan gaat. In de helikopter zit de grote weldoener oftewel: Maximiliaan Kohler. Langdon en Vittoria haasten zich  snel terug naar het Vaticaan om hopelijk Kohler nog tegen te kunnen houden. Tegen de tijd dat ze aankomen is Kohler al binnen met de camerlengo in gesprek. Ze worden niet toe gelaten totdat er plotseling geschreeuw uit het kantoor komt. Zowel Langdon en Vittoria als de Zwitserse garde stormen het kantoor binnen. Ze treffen de camerlengo aan, kermend van de pijn, met een brandmerk op zijn borst, hij wordt onderschot gehouden door Kohler en naast de camerlengo op de grond ligt de Illuminat diamant. De Zwitserse garde schiet Kohler neer en komt de camerlengo te hulp. Net voordat Kohler sterft drukt hij Langdon een camcorder in zijn handen met de boodschap dat hij deze moet kijken om de waarheid te achterhalen. Langdon is woedend en negeert de boodschap. Nu 'Janus' dood is en er helaas geen proscelti meer over zijn rest er nog één groot probleem en dat is de bom die onder het Vaticaan verder tikt. Niemand weet waar deze is en alles lijkt verloren, maar plotseling krijgt de camerlengo wat hij noemt: 'een goddelijke ingeving'. Plotseling beseft hij waar de bom ligt en gaat op de voet gevolgd oor Langdon, Vittoria, de Zwitsersegarde en een cameraploeg deze halen. De bom blijkt diep onder het Vaticaan te liggen op het graf van de heilige Petrus. Hij grijpt de cilinder met anti-materie en haast zich snel weer terug naar het Sint-Pieters plein. Hij stapt in de Vaticaanse helikopter en wil net wegvliegen als Langdon in de helikopter springt. Hij wil de camerlengo helpen het anti-materie, dat al over 3 minuten zal reageren, ergens op een veilige plek boven Rome te lozen. Spijtig voor Langdon had de camerlengo ander plannen: Hij zorgt ervoor dat helikopter echt omhoog blijft vliegen, doet de cilinder in een metalenkist  hij gooit de sleutel van de kist de helikopter uit en springt vervolgens zelf met de enige aanwezige parachute ook uit de helikopter. De mensen op het Sint-Pieters plein zien vervolgens enkele seconden later dat de anti-materie hoog boven hen reageert en gaan er van uit dat zowel Langdon als de camerlengo dood zijn. Wonderbaarlijk genoeg verschijnt de camerlengo enkele seconde later, leven en wel, op het dak van de Sint-Pieter. Omdat hij het Vaticaan of sterker nog de katholieke kerk, gered heeft en omdat hij de dood zelf heeft weten te overwinnen, gaan de mensen op het Sint-Pieters plein, inclusief de kardinalen, de camerlengo aanbidden alsof hij Jezus Christus hemzelf is. Ook Langdon blijkt de enorme explosie overleefd te hebben. Hij heeft een deken uit de helikopter gepakt en is uit pure wanhoop net op tijd uit de helikopter gesprongen. Hij overleeft de val en ontwaakt in een ziekenhuis waar hij weer de camcorder in handen krijgt gedrukt die hij van Kohler had gekregen. Langdon bekijkt de beelden alsnog en is zo geschokt door wat er te zien is dat hij zo snel als mogelijk weer terug gaat naar het Vaticaan. Onder de kardinalen is ondertussen onrust ontstaan. De camerlengo heeft zulke wonderbaarlijke dingen gedaan die avond dat ze hem het liefst direct tot de nieuwe paus zouden uitroepen ondanks dat dit tegen de Vaticaanse wetten ingaat. Langdon komt nog op tijd aan in het Vaticaan om dot tegen te houden. Hij laat de beelden zien die op de camcorder stonden en deze bevatten de sleutel tot het mysterie. Er is te zien hoe Kohler de camerlengo onderschot houdt camerlengo. In de tijd dat Langdon in Rome zat heeft Kohler ook niet stil gezeten. Nadat hij hersteld was van zijn aanval, is hij verder gaan zoeken in de spullen van de wijle Leonardo Vetra. Hier tussen ontdekte hij een dagboek van Vetra waarin verteld wordt dat hij en Vittoria niet de enige waren die van het anti-materie project af wisten. Het project waar Vetra mee bezig was was zeer prijzig, maar omdat het project bijbel ondersteunend was is hij naar het Vaticaan gegaan om om steun  te vragen. De Paus stuurde een afgevaardigde naar CERN toe om het project van Vetra te gaan onderzoeken. Deze afgevaardigde bleek niemand minder dan camerlengo Carlo Ventresca te zijn. De camerlengo bekent alles. Niet Kohlr maar hij zelf was het meesterbrein achter de gebeurtenissen van die avond. Toen Ventresca nog klein was is zijn moeder omgekomen bij een terroristische aanval op een kerk. Ook zijn vader had hij niet meer dus werd hij geadopteerd door de bisschop die hem na deze explosie gevonden had. De bisschop voedde hem op alsof het zijn eigen zoon was n leerde hem alles over het geloof. Deze bisschop werd later de paus. Ventresca was zeer geschokt door wat hij aantrof in het lab van Vetra. In tegenstelling tot Vetra beschouwde hij het onderzoek niet als een aanvulling, maar eerder als een goddeloze aanval op alles waar het geloof voor stond. Maar dit was niet de enige schokkende ervaring die Ventresca te verduren had die dag.Nadat hij hem had uitgelegd wat Vetra's project precies inhield deed de paus Ventresca een bekentenis. Hij bleek de biologische vader van Ventresca te zijn. Ventresca rende in woede en verwarring weg en begon zijn plan te smeden. Als eerste vermoordde hij de paus door hem een overdosis medicijnen toe te dienen. Vervolgens huurde hij een moordenaar in om Ventresca te laten vermoorden en zo de cilinder met anti-materie in handen te krijgen. Hij liet ook de proscelti vermoorden zodat het voor de kardinalen zo goed als onmogelijk was om een nieuwe paus te kiezen en vervolgens redde hij net op tijd het Vaticaan van de explosie om als de grote held van die avond uit de bus te komen. Zijn motief was om het felloof in de wreld weer te herstellen en zelf tot nieuwe paus gekozen te worden. Maar dit was nog niet de laatste onthulling van die avond. De paus had namelijk zijn kuisheidsgelofte helemaal niet verbroken, Ventresca was namelijk geboren door middel van kunstmatige-inseminatie. Diep geschokt door deze onthulling en door het feit dat zijn plan volledig mislukt is besluit Ventresca dat het allemaal geen zin meer heeft en pleegt zelfmoord. Het Vaticaan is nu echt gered. Er wordt alsnog een nieuwe Paus gekozen en Langdon krijgt als dank voor zijn bijdrage de Iluminati diamant.

mijn mening

Ik heb in mijn leven toch al ontzettend veel boeken gelezen, maar er zijn maar weinig boeken waar ik zo ontzettend van genoten heb, als van 'Het Bernini Mysterie'. Het is zo ontzettend spannend dat het met recht één van de beste thriller sinds tijden genoemd mag worden, ook zijn er maar weinig boeken waarvan ik zoveel geleerd heb en die mij zoveel aan het denken gezet hebben, ook heeft Dan Brown een bepaald soort realisme in het verhaal weten te verwerken waarvan ik zeer onder de indruk ben.

leerzaam

Zoals Dan Brown al in het voorwoord vermeld heeft, heeft hij voor het schrijven van dit boek ontzettend veel research gedaan en dat is te merken ook. Zo weet ik nu bijvoorbeeld veel meer over hoe het Vaticaan in elkaar zit, maar ook dingen als de geschiedenis van de Illuminati en de werken van Bernini worden uitgebreid beschreven. Doordat er zoveel dingen worden besproken en uitgelegd is het voor een kunst en geschiedenis liefhebber zoals ik nog veel interessanter om dit boek te lezen. Zelf vind ik de nutteloze feitjes die af en toe in het boek doordringen ook heel erg leuk erin verwerkt. Zo wist ik bijvoorbeeld niet dat het internet in werkelijkheid is uitgevonden door wetenschappers van het CERN instituut en dat er ooit een paus is geweest die de penissen van alle marmeren beelden in het Vaticaan heeft afgehakt, omdat deze als 'verleidelijk'beschouwd zouden kunnen worden. Het is best wel leuk als je je als lezer beseft dat ondank s dat het een fictioneel verhaal is, eigenlijk zoals goed als alles uit het boek uit werkelijke feiten en wetenswaardigheden bestaat.  Ik moet eerlijk bekennen dat gedurende het lezen van dit boek ik regelmatig op internet opzoek ben gegaan naar plaatjes van de locaties en de marmeren beelden die in het boek behandel werden, omdat ik zo ontzettend benieuwd was naar hoe deze eruit zagen. Het beste vond ik nog wel dat ondanks dat er nogal wat moeilijke wetenschappelijke en geschiedkundige termen worden gebruikt het geen minuut verveeld. alles wordt zo'n perfect en levendig uitgelegd dat het hartstikke interessant is om te lezen en achteraf onthoud je het ook nog allemaal. Als het je als schrijver zijnde lukt om je lezer toch veel te leren en tegelijkertijd ook nog te blijven boeien dan heb je het wel helemaal gemaakt naar mijn mening.

Spannend
Met een gerust hart durf ik te zeggen dat het Bernini mysterie ook één van de spannendste boeken is die ik ooit gelezen heb. Het belangrijkste spanningselement die dit verhaal bied is denk ik toch wel de enorme race tegen de klok die constant de overhand lijkt te hebben. Je moet je wel bedenken dat het hele verhaal zich slechts in twaalf uur afspeelt en het hele gedoe in Rome zelfs in slechts vijf uur. als je aan het lezen bent ga je onbewust zelf haast de tijd in de gaten houden. Met elk uur dat in het boek verstrijkt stijgt de spanning een beetje meer. Het moment van explosie komt steeds dichter bij en jij als lezer wil iedere keer maar door lezen om te weten of ze nog op tijd zijn om het Vaticaan te redden. Ik vind dit dan ook echt een briljante zet van Dan Brown en ik vermoed dat als hij dit element niet had toegevoegd het boek lag niet zo populair zou zijn geworden dan dat het nu is. Niet alleen de enorme tijdsdruk is een goede bron van spanning in dit boek, maar ook de constante plot-twisten en open ruimtes maken dat je constant gespannen dit boek zit te lezen. In het boek wordt vrij duidelijk gemaakt dat er binnen het Vaticaan een spion van de Illuminati is, maar ook dat er nog een leider van deze groepering is die later nog bekend gemaakt zal worden. De radars van je hersenen blijven constant draaien als je maar blijft nadenken over wie deze personen nou zouden kunnen zijn en als je dan eindelijk denkt het antwoord gekregen te hebben blijkt de waarheid toch nog net iets anders te liggen. De grootste plottwist vond ik dat nota bene de camerlengo, de rechterhand van de paus en de held van het Vaticaan, uiteindelijk het ware meesterbrein bleek te zijn. Dan Brown heeft alles zo briljant in elkaar gedraaid dat je als lezer zijnde eigenlijk nooit zal willen stoppen met lezen omdat je zo ontzettend graag wilt weten hoe alles verder gaat.

Realistisch
Het genre en doelgroep van dit boeken maken het eigenlijk al vanzelf dat het een realistisch boek is, maar toch heeft Dan Brown er een bepaald soort touch aan het verhaal weten te geven dat het toch
nog net een tikje bijzonderder maakt. Als je aan het lezen bent vergeet je af en toe haast dat het een fictioneel verhaal is. Alles wordt zo goed uitgelegd en beschreven dat je het ware echt als een soort filmbeelden voor je ogen voorbij ziet gaan. Maar ook alles wat je als minder realistisch zou kunnen beschouwen weet Brown toch weer zo te omschrijven dat je gaat geloven dat het echt kan. Bijvoorbeeld het proces waarmee in het boek de anti-materie wordt gecreëerd of Langdon die vanaf een paar kilometer hoogte zonder parachute uit een helikopter springt en dit toch weet te overleven. Al deze dingen zijn eigenlijk onrealistisch en dat weet je als lezer ook wel, maar het wordt dan ondersteund door overduidelijk bewijs dat je langzaam begint te geloven dat het wel kan. Ik moet eerlijk bekennen dat gedurende het lezen van dit boek ik af en toe meer het gevoel kreeg dat ik een verslag aan het lezen was van iets dat ook daadwerkelijk gebeurd is dan een fictioneel verhaal. Ik vind het toch wel heel bijzonder dat Brown dit heeft weten te bereiken.

opvallend fragment:
Het naar mijn mening opvallendste, maar vooral het aller verbazingwekkendste fragment uit dit boek vind je bijna helemaal aan het einde. Ik heb het hierover de bekentenis van camerleng Ventresca waarin bekend werd dat hij het ware meesterbrein was. Ik vind dit vooral zo bijzonder, omdat Dan Brown door deze passage toe te voegen, zijn verhaal in één keer een compleet onverwachte, maar ontzettend intrigerende wending neemt. Ook vind ik het wel bijzonder dat het eerst lijkt alsof je de waarheid al weet: Kohler was Janus, de bom is ontmantelld en de camerlengo is de held van de dag, althans dat is wat Dan Brown je wilt laten geloven en dat is eigenlijk de kern van dit fragment.

Het fragment is te lang om het volledig toe te voegen maar hier is een deel ervan:

Korte verwerkingsopdracht 

voor mijn korte verwerkingsopdracht heb ik deze keer besloten een recensie van dit boek te zoeken en deze te vergelijken met mijn  eigen ervaringen

De oorspronkelijke recensie:

Talent met hopen

1. Het Bernini Mysterie van Dan Brown is een zwaar onderschat boek. Brown is een sublieme schrijver van grote klasse. Dit heeft hij al bewezen met zijn "Da Vinci Code", en dit bewijst hij nogmaals met dit boek. Hij weet de spanning er goed in te houden en heeft geen dubbelzinnige of doorzichtige trucjes nodig om zijn verhalen meeslepend te maken. Ook “Het Bernini Mysterie” boeit de lezers van de eerste tot de laatste letters, en geeft hen het gevoel of ze heel de tocht écht beleven. Dan Brown weet wanneer hij iets tot in de puntjes moet beschrijven, maar hij weet evenzeer wanneer een vluchtige omschrijving volstaat. Ook houdt hij het niet enkel bij de hoofdverhaal lijn maar heeft hij er ondertussen ook nog andere, welliswaar minder uitgebreide maar zeker niet minder interessante, verhaallijnen door. 
2. Dan Brown maakt het zichzelf niet gemakkelijk door met zijn lezers heel Rome rond te trekken. Maar elk standbeeld, elk gebouw en elke plaats is tot in de kleinste details beschreven. Nadat je het boek gelezen hebt lijkt het of je elk kunstwerk in Rome met je eigen ogen hebt gezien. Een ander pluspunt is de fantasie en verbeeldingskracht van Dan Brown. Telkens je denkt te weten waar hij het verhaal heen gaat sturen, neemt hij een bocht van 180°. Hij brengt je elke keer weer op een dwaalspoor en houdt zijn lezers zo van de eerste tot het laatste moment aan het boek gekluisterd. Je wilt aan sneltempo lezen om zo snel mogelijk het plot te weten, maar eens je het einde weet, heb je spijt dat je boek uit is. En als je denkt dat je dan uiteindelijk toch weet waar het om draait, wordt je nogmaals verrast. Je zal zeker nooit het gevoel hebben dat er rond de pot gedraaid wordt.
3. Een 3de pluspunt voor Brown, is de wetenschappelijke waarheid uit zijn boek. Het feit dat alles wat hij in zijn boek vermeldt ook echte wetenschappelijke uitvindingen zijn, bewijst dat er veel en grondige research is gebeurd. Alleen al voor alle feiten die Brown in zijn boek vermeldt, verdient dit verhaal een pluim. Je merkt dadelijk dat dit boek niet tussen soep en aardappelen geschreven is. Het is misschien geen hoogstaande litteratuur, maar je voelt je nadien toch net dat tikkeltje slimmer dan voor je het boek las. Je gaat nadenken over dingen waar je voordien niet bij stilstond. Toch is het boek allesbehalve betuttelend, en behandelt het de lezer zeker niet als een onwetende kleuter.
4.  Brown mag het dan nog zo goed proberen te camoufleren met wetenschappelijke verklaringen, maar dat Robert Langdon de val uit de helikopter overleeft is echt wel heel toevallig. Dit geeft toch wel een kleine deuk aan het realiteitsgevoel dat je in de rest van het boek wel hebt.
5. Het feit dat Brown zoveel feiten in zijn boek verwerkt, is tegelijk ook een nadeel. Je gaat nogal snel [I]alles[I] wat in het boek staat als waarheid aannemen, wat natuurlijk niet het geval is. Het is en blijft een fictie boek, wat de onoplettende lezer wel eens zou kunnen vergeten. Het boek staat nu niet bepaald positief ten opzichte van de Katholieke Kerk en hierdoor zouden mensen een verkeerd beeld kunnen krijgen over heel de christelijke maatschappij, en ook mogelijke fantasieën als waarheid gaan beschouwen. Maar we wisten ondertussen al langer dat Brown en de katholieke Kerk geen al te beste maatjes zijn...
6. Maar deze nadelen wegen in de verste verte niet op tegen de voordelen van de parel die dit boek toch wel is. Brown slaagt erin zijn lezers steeds weer te blijven boeien, en het lijkt hem amper moeite te kosten. Hij bespaart je een trip naar Rome, want als je dit boek gelezen hebt lijkt het wel of je overal al zelf bent geweest. Als je dan toch besluit naar Rome te trekken, zal je onmiddellijk vele plaatsen herkennen. Wat je reis natuurlijk extra boeiend maakt! Het Bernini mysterie lezen is daarbij niet alleen leuk als ontspanning, maar ook nog eens leerrijk. Kortom, het ideale boek om in je vrije tijd te lezen (en opnieuw te lezen!)

Mijn vergelijking:

1. Precies zoals recensent al zegt is het Bernini mysterie echt een ongelooflijk spannend boek dat ook ik het liefst in één keer uit zou hebben gelezen, ook het gevoel van realisme dat de recensent hier beschrijft kan ik zeker delen, hoewel ik moet zeggen dat  ik niet vindt dat er nou echt aparte verhaallijnen in het boek voorkomen, maar eerder dat deze stukjes juist een aanvulling zijn op de hoofd verhaallijn

2. Ook snap ik precies wat de recensent bedoelt met dat je wordt meegetrokken op een tocht door Rome. je leert inderdaad echt van alles over Rome wat ook al best wel nuttig voor mij is omdat ik in de 5e uiteraard naar Rome ga. Ook de mening over de grote creativiteit en de vele plottwisten die Brown in zijn verhaal verwerkt heeft deel ik volledig. Dan Brown heeft mij tijdens het lezen  dan ook veler malen verrast met de verschillende wendingen die het verhaal nam,

3.  Van alle argumenten die de recensent geeft deel ik deze misschien nog wel het meest. Zelf vond ik het ook echt fantastisch dat Brown alles heeft nagetrokken waardoor je ook echt het gevoel hebt dat je iets opsteekt en jezelf intelligent voelt tijdens het lezen van dit boek. Ik snap deze recensent zo ontzettend goed en krijg haast het gevoel dat hij mijn gelijke is

4. Dit is denk ik het eerste argument van de recensent waar ik het niet volledig mee eens ben. Ik snap wel wat hij bedoelt als hij zegt dat sommige dingen zo onrealistisch zijn dat het bijna niet goed te praten is, maar ik vind juist dat de wetenschappelijke verklaringen die hieraan gegeven worden dit een heel eind goed brijen en vindt ook niet dat deze zaken onder doen aan de kwaliteit van het boek.

5. Dit punt begrijp ik aan de ene kant wel en aan de andere kant ook weer niet. Het klopt wel dat door dat Dan Brown zoveel feiten in zijn boek stopt, dat het a en toe moeilijk is de fictie te herkennen en dat dit tot enige verwarring kan leiden. Alleen het stuk over dat je een verkeerd beeld zou krijgen over de katholieke kerk vindt ik vrij onterecht. De zaken van de kerk worden in dit boek van een ander perspectief beschouwd of je dit positief of negatief opvat is aan jou, maar het is zeker niet slecht. Het is wel waar dat de kerk af en toe in een negatief dag licht wordt gesteld, maar het hoofddoel van dit boek is het Vaticaan redden van de ondergang dus of je dit nou als negatief moet beschouwen.

6. Ik ben blij dat de recensent zo positief eindigt. Het is zoals de recensent al zegt Brown gelukt om je van begin af aan te boeien en het boek zo levendig en realistisch te beschrijven dat je haast een tripje naar Rome bespaart wordt omdat je alles al weet uit het boek. Ik ben het volledig eens met de conclusie die hij trekt en denk vind het dan ook best grappig om te zien dat ik en deze man zo ontzettend op één lijn zitten.

Lange verwerkingsopdracht:

Voor mijn lange verwerkingsopdracht ga ik een tergblik schrijven van een bij personage. Dit zal geschreven worden vanuit het perspectief van kardinaal Mortati, de oudste kardinaal die aan het einde van het boek tot paus gekozen werd en dat van luitenant Chartrand, één van de Zwitserse gardisten.

Tien jaar later... 

Zijne heiligheid Mortarti ligt in zijn bed in de pauselijke vertrekken, op een stoel naast het bed zit een privé-arts van het Vaticaan. Mortarti is heel erg ziek en er wordt gevreesd dat de oude paus niet lang meer te leven zal hebben. Mortarti heeft geen angst voor de dood, hij is oud en heeft zijn taak op deze aarde vervult, hij is klaar om te gaan. Mortarti heeft echter nog één laatste wens voordat hij heen zal gaan en vraagt; 'Dokter zou u luitenant Chartrand van de Zwitserse garde voor me willen roepen ik wil voordat ik heen zal gaan graag nog iets met hem bespreken. Maar zijne heiligheid, zei de dokter, aan mij is de taak opgedragen geen seconden van uw zijde te wijken in de hoop dat u weer beter wordt. 'Bij deze zijn uw vorige orders ingetrokken, ik eis dat u nu vertrekt en Chartrand voor me gaat halen'. 'Maar natuurlijk zijne heiligheid ik doe wat u mij opdraagt'zei de dokter en hij droop langzaam af. Enkele minuten later kwam Chartrand de pauselijke vertrekken binnen lopen. Na de dood van luitenant Olivetti, exact tien jaar gelden heeft Mortarti Chartrand, als de trouwste gardist van Vaticaanstad zijnde, benoemt tot het nieuwe hoofd van de Zwitsersergarde. 'Zijn er problemen zijne heiligheid?' vroeg Chartrand. 'Mijn beste jongeman pak een stoel en kom bij mij zitten'. 'Gaat het wel goed met u zijne heiligheid'vroeg Chartrand lichtelijk bezorgd. 'Ga nu maar eerst eens rustig zitten en spreek me alsjeblieft aan met 'meneer'ik wil mijn leven eindigen zoals ik het begonnen ben: als een mens en niet als een heilige'. 'Maar natuurlijk meneer'. Chartrand pakte een stoel en ging naast het bed van de zieke paus zitten. 'Mijn beste, trouwe Chartrand, weet jij wat voor dag het is vandaag?'vroeg Mortarti. 'Maar natuurlijk meneer het is vandaag precies tien jaar geleden dat u tot onze nieuwe paus bent uitgeroepen. 'Dat klopt' zei Mortarti, 'maar het is vandaag ook precies tien jaar geleden sinds één van de zwartste dagen in de geschiedenis van het Vaticaan en dat is nu waar ik het graag met je over zou gaan hebben'. 'Vind je het ook niet ironisch dat de dag van mijn uitroeping, tevens mijn sterfdag zal worden'. 'Zeg dat nu niet meneer u wordt   weer beter, moet ik de dokter misschien terug roepen' zei Chartrand bezorgd. 'Doe dat maar niet mijn beste, het is goed ik heb uw leider kunnen zijn en mijn taak op deze aarde is volbracht. Ik heb er vrede mee dat ik vanavond god zal zien in zijn hemelse paradijs. Weet je ik heb er over nagedacht en het voelt niet goed dat de mensen mij nog steeds zijne heiligheid noemen terwijl ik en de rest van het Vaticaan nog steeds een enorm geheim met zich meedraagt. Ik kan niet in vrede sterven zonder nog één keer onder ogen te zien wat er die avond allemaal gebeurt is. Ik wil dat alles wat er die avond gebeurt is naar buiten wordt gebracht zodat de mensen eindelijk de waarheid kennen en hopelijk het Vaticaan beter gaan begrijpen. Maar eerst: mijn beste Chartrand, zou je eerst aan mij alles kunnen vertellen wat er die avond gebeurt is, ben oud en ziek en mijn geheugen laat me helaas steeds meer in de steek, jij was erbij die avond, alsjeblieft dit is mijn laatste wens'. 'Maar natuurlijk meneer' zei chartrand lichtelijk bedroefd en dus begon hij aan de oude paus te vertellen over de gebeurtenissen van die bewuste avond tien jaar geleden. Toen hij de naam Robert Langdon hoorde vallen schrok Mortarti plotseling op. 'Zeg Chartrand zou je misschien Robert Langdon voor mij willen bellen. ik heb hem na die avond niet meer gezien en zou hem, voordat ik heenga, erg graag nog een keer persoonlijk willen bedanken voor zijn bijdragen aan de redding van het Vaticaan'. Chartrand schrok een beetje van deze vraag, omdat hij al wit wat hij moest antwoorden. 'Het spijt me meneer'zei Chartrand, 'dat zal helaas niet mogelijk zijn Robert Langdon is twee jaar geleden voor een lezing naar Australië vertrokken. Hij is daar helaas nooit aangekomen en niemand weet precies wat er met de man gebeurt is. Mortarti keek een beetje bedroefd vanaf zijn ziekte bed en zei tenslotte: 'Wat is het toch eigenlijk treurig dat god het noodlot heeft toegezonden aan een man die zoveel gedaan heeft om het geloof van het noodlot te redden.'Inderdaad meneer god kan heel wreed zijn, maar onthoud goed dat hij altijd het beste met iedereen voor heeft.' 'Ik kan eventueel Vittoria Vetra voor u proberen te bereiken, deze verblijft momenteel in Argentinië voor onderzoek.' In tegenstelling tot Langdon is het met Vittoria wel goed afgelopen. Door haar onderzoek naar DNA van bepaalde diersoorten heeft ze weten uit te zoeken hoe uitgestorven dieren opnieuw tot leven gewekt kunnen worden. Ze is nu een wereldberoemd biologe en is ondertussen ook nog eens getrouwd. 'Laat maar zitten zei Mortarti, ga maar verder met vertellen, ik voel mezelf steeds zwakker worden en wil weel graag nog het hele verhaal afhoren. Dus vertelde Chartrand weer verder. Toe hij bij het stuk over de vermoorde kardinalen kwam treurde Mortarti in stilte. Hij kende elk van deze mannen goed, het waren zeer toegewijd gelovige en hij had hun ee beter lot gegund dan hen ten deel is gevallen. Vooral het lot van Carlo Ventresca greep hem nog steeds zeer aan. Carlo Ventresca was een man met een goed hart, helaas deden de omstandigheden hem zondigen en dit werd hem uiteindelijk fataal. Chartrand vertelde, maar door en door en Mortarti begon zich steeds vermoeider te voelen. Tenslotte aan het einde van Chartrand's verhaal sloot Mortarti zijn ogen en gleed weg in een heerlijke eeuwig durende slaap, de paus was overleden.

Boekverslag de twee torens

Boekverslag de twee torens:

Inleiding:

In dit boekverslag ga ik het boek 'The Lord of the Rings: De twee torens' behandelen. Dit is een boek dat eigenlijk al heel erg lang heb willen lezen,maar iedere keer als ik dan op het punt stond er eindelijk in te beginnen dan kwam het er weer niet van. Het is eigenlijk ook best toevallig dat het uiteindelijk ook dit boek is waar ik nu mijn verslag over maak. Ik was namelijk in de eerste instantie van plan dit verslag over een boek te gaan schrijven waar ik al heel lang op aan het wachten. Ik moest nog een tijdje wachten voordat dit boek eindelijk in Nederland uitkwam dus ben ik maar in de tussen tijd de twee torens gaan lezen. . Ik ben heel blij dat ik die keus heb gemaakt, want het is echt een geweldig boek  dat ik niet heb willen missen. Ook in dit verslag zaal ik weer wat interessante zakelijke gegevens over dit boek noteren, een samenvatting geven, mijn eigen mening beschrijven en nog een korte en lange verwerkingsopdracht maken. 

De zakelijke gegevens:

Nederlandse titel: 'The Lord of the Rings: De Twee Torens
Orginele Engelse titel: 'The Lord of the Rings: The Two Towers
Auteur: John Ronald Reuel Tolkien
Aantal bladzijden: 410 blz

Uitgeverij: Unieboek-Het spectrum op de Papiermolen 14 in Houten

Eerste druk: tussen 1954 en 1955 (de hele Epos)

Eerste druk Nederland: tussen 1956 en 1957 (de hele Epos)

Vertaling: Max Schuchart

Omslagontwerp: DPS design & prepress, Amsterdam

Omslagillustratie: New Line Productions

ISBN nummer: 978-90-225-6435-6

De samenvatting:

'The Lord of the Rings: de Twee Torens'is een nogal ingewikkeld boek. Het vertelt het verhaal van hoe het verder ging met de reisgenoten van het reisgenootschap van de ring dat in het vorige boek volledig uit elkaar viel. Omdat dat de twee torens een direct vervolg is op het vorige deel zal ik eerst nog een korte samenvatting van het vorige boek geven en vervolgens de drie verhaallijnen van dit boek apart samenvatten.

Wat er gebeurde in deel 1:

In het eerste deel werd verteld hoe Gandalf deGrijze, een oude wijze tovenaar, ontdekte dat de Ring die de hobbit Frodo van zijn oom Bilbo had geërfd in werkelijkheid de Ene Ring was. Deze ring is gecreëerd door de duistere heer Sauron uit het land van Mordor. Toen Sauron aan de top van zijn macht was aan het begin van de derde era, het tijdperk waar dit boek zich in afspeelt, creëerde hij deze ring en stopte al zijn macht en kracht in deze ring. Sauron kon alleen worden vernietigd als de ring van hem werd ontnomen en vervolgens in het vuur van de Doemberg werd gegooid, een vulkaan in het diepste hart van Mordor. Zelfs toen Sauron werd verslagen is dit nooit gebeurt en de geest van Sauron is nooit verdwenen. De ring is nu dus in bezit van Frodo die het bericht krijgt van Ganadalf dat hij moet vluchten uit de Gouw. Dit is de plek waar hobbits wonen. Frodo vlucht samen met zijn dienaar Sam en vrienden Merijn en Pepijn. Helaas blijken ze te worden achtervolgd door Nazgûl. dit zijn een soort van geesten van mensen die bezeten zijn door de krachten van de ring en nu in dienaren van Sauron zijn veranderd.  Na een gevaarlijke tocht dwars door de Gouw komen ze eindelijk aan in Breeg waar Gandalf op hen zou wachten. Gandalf is hier niet en als de Nazgûl ook nog arriveren is de ellende helemaal compleet. Met hulp van Aragorn ontsnappen ze uit Breeg en reizen ze naar Rivendel. Dit is het rijk van de elfen. Hier treffen ze Gandalf weer aan die hen verteld wat er met hem gebeurt is. Hij bleek gevangen te zijn genomen door Sauruman de Witte. Hij was ooit de leider van de goede wezens en de machtigste tovenaar van Midden-Aarde. Hij heeft de goede wezens verraden om vervolgens te gaan samenwerken met Sauron om zo de machtigste
persoon in Midden-Aarde te worden. In Rivendel wordt ook duidelijk dat Aragorn eigenlijk de erfgenaam is van de troon van Gondor, een groot rijk van de mensen dat al heel lang geen koning heeft gekend. In Rivendel wordt een grote raadsvergadering gehouden met afgevaardigden van  alle volken van Midden-Aarde. Midden-Aarde is het rijk waar dit verhaal zich afspeelt. Er wordt besloten dat Frodo de Ene Ring naar Mordor moet brengen om hem vervolgens in de Doemberg te werpen. Hierij krijgt hij hulp van het reisgenootschap van de ring dat bestaat uit; De bos elf Legolas, de dwerg Gimli, de mensen Aragorn en Boromir (Boromir is de zoon van de stadhouder van Gondor), de hobbits Merijn,Pepijn,Sam en Frodo en de tovenaar Gandalf de Grijze die het gezelschap zal leiden. Wat volgt is een lange tocht dwars door Midden-Aarde. Als het reisgezelschap door de Mijnen van Moria reist treft rampspoed hen. Ze worden achter volgt en aangevallen door een Balrog. De Balrog is een oude vuur demon die de dwergen per ongeluk hebben opgeroepen toen ze de mijnen uit hakte. Ze proberen nog te vluchten, maar het komt toch nog tot een confrontatie op de brug van Khazad-Dûm. deze brug gaat over een afgrond die naar de diepst liggende verdieping van de mijnen. Gandalf gaat het gevecht aan en verslaat de Balrog door hem in de afgrond te werpen. Helaas weet de Balrog hem mee te sleuren en Gandalf stort samen met het monster de diepte in. De reisgenoten trekken verslagen verder en komen ook nog door het bos van Lorién waar ze vrouwe Galadriel treffen. Galadriel is in feite een elfen heks. Ze bied hen alle een speciaal geschenk en boten waarmee ze de Anduin kunnen overvaren. Dit is een grote rivier binnen Midden-Aarde. Als de reisgenoten even rusten op de oever van de Anduin gaat het fout. Boromir wordt bezeten van de macht van de ring en als hij merkt dat Frodo de ring toch echt te vernietigen probeert hij deze met geweld van hem af te nemen. Frodo raakt in paniek en vlucht in zijn eentje richting de Anduin om vervolgens er achter te komen dat hij gevolgd wordt door zijn vriend Sam. Samen vluchten ze weg van het reisgenootschap de Anduin op en gaan met z'n tweeën verder richting Mordor. Onder tussen wordt de rest van het reisgenootschap aangevallen door een leger Orks en Uruk-hai. Orks zijn de kwaadaardige dienaren van Sauron, ze leven om te doden en zijn niet heel slim. Uruk-Hai zijn de door Sauruman gecreëerde verbeterde versies van Orks. ze zijn nog gevaarlijker en veel slimmer. Pepijn en Merijn worden gevangen genomen door de Uruk-Hai en de rest van  het reisgenootschap wat nog over is vecht op leven en dood. Hiermee eindigt deel 1

hoe het verder ging in 'de Twee Torens':

Aragorn,Gimli,Legolas en Gandalf:

Het boek begint begint aar het vorige deel eindigde. Aragorn,Gimli, Legolas, en Boromir zijn nog steeds verwikkeld in een gevecht op leven en dood met de orks en Uruk-Hai die hen in het vorige deel overvielen. Midden in het gevecht hoort Aragorn plotseling de strijdhoorn van Boromir galmen en hij gaat direct op dit geluid af. Eenmaal aangekomen is het helaas al te laat. Merijn en Pepijn zijn
ontvoerd en Boromir is doorboord met pijlen van de orks. Aragorn gaat naar Boromir . Deze vertelt hem dat hij de ring van Frodo probeerde af te pakken en dat Merijn en Pepijn zijn ontvoerd. Vervolgens sterft Boromir in het bij zijn van Aragorn. Na het gevecht komen ook Gimli en Legolas aan bij Aragorn en dus ook het lijk van Boromir. Aragorn vertelt hen precies wat er gebeur is. Ze zijn eerst bezorgd om wat er met Frodo gebeurt kan zijn, Na enig denken vermoeden ze l dat Frodo in zijn  er van door is gegaan samen met Sam. Ze besluiten Frodo zijn quest zelf af te laten maken en de orks op te gaan jagen die Merijn en Pepijn hebben meegenomen. Ze volgen ze te voet door het bos en over de vlaktes tot dat ze na ongeveer drie dagen van achtervolging de ruiters van Rohan op hun pad tegenkomen. De Ruiters van Rohan zijn een leger vaan Ruiters die de vlaktes over trekken in dienst vaan het rijk Rohan. Rohan is ook een rijk van de mensen en staat vooral bekend om zijn ruiters en zijn paarden. De ruiters vertellen hen dat ze de orks die zij al die tijd aan het volgen waren al hadden gedood. Helaas vernamen ze dat echt iedereen was gedood, dus ook vermoedelijk Merijn en Pepijn. Ze reizen snel naar de plaats waar deze slag tussen de orks en de ruiters had plaatsgevonden. Deze slag vond plaats aan de rand van het woud van Fangron. Fangorn is een magisch, maar ook ontzettend berucht woud uit Midden-Aarde. Zoals ze hadden verwacht troffen ze hier hier een ware slachting aan. Maar vreemd genoeg vonden ze niet de lijken van Merijn of Pepijn. Na enig onderzoek kan Aragorn concluderen dat de hobbits gelukkig zijn ontsnapt. Ze blijven rusten voor de nacht aan de rand van het woud. 'S nachts komt er een oude man in grijze lompen aan gewandeld. Ze zijn bang dat dit Sauruman in vermomming is, want ze zijn dichtbij Isengard. Isengard is het rijk van Sauruman. Maar als de man zijn lompen uit doet ziet daar onder allemaal witte kleding. De oude man blijkt Gandalf te zijn die Moria toch nog heeft overleeft. Gandalf stortte van de brug af het ravijn in, maar hij had deze enorme val overleefd. Zijn gevecht met de Balrog ging verder en ze beklommen een gigantische trap die van uit het diepste punt van de mijn helemaal naar de top van de hoogste berg van de pas van Cahadras leid. Op de top van deze berg verslaat Gandalf de Balrog maar sterft zelf ook. Maar hij reïncarneert ter plekke in zijn nieuwe vorm: Gandalf de Witte. Hij wordt van de berg gered door een enorme adelaar. Deze adelaar redde hem eerder al van de toren van Sauruman af. Hij werd naar de elfen in lorién gebrcht en hier herstelde hij uit eindelijk. Ook vertelde hij over Sauruman zijn werkelijke plan. Hij wil Rohan gaan aanvallen met zijn legers. Hiermee wil hij zelfs nog machtiger worden dan Sauron. Er zijn al enorme legers Uruk-Hai, orks en slechte mensen op weg richting Rohan duss ze moeten op schieten. Aragorn, Gimli, Legolas en Gandalf gaan ter paard naar het hof van Rohan toe om koning Theoden te waarschuwen. Koning Theoden is niet blij met hun bezoek en dit komt vooral door zijn raadgever. Gríma slangtong is namelijk de raadgever van koning Theoden. Alleen Gríma is een spion van Sauruman zijn opdracht is om niemand binnen te laten bij konign Theoden en er voor te zorgen dat Rohan totaal onvoorbereid is op de aanval van Isengard. Gandalf door ziet dit bedrog en verjaagt Gríma. Theoden die langzaam beseft wat er allemaal met hem gebeurt is is geschokt door het nieuws wat Gandalf hem brengt. Snel trommelt hij de legers van Rohan op en ze trekken naar de Helmsdiepte waar de slag tussen Isengard en Rohan zal plaatsvinden. De helmsdiepte is een groot ravijn in Rohan. met aan het einde de Hoornburg, een onneembare militaire vesting. Koning Theoden gaat in de Hoornburg zitten en Gandalf vertrekt richting Isengard. Tegen de avond begint de slaag om Rohan. De legers van Rohan zijn sterk maar de legers van Isengard zin misschien nog wel sterker. De strijd krijgt een diepte punt als de legers van Isengard door de grote poorten van de Helmsdiepte heen breken. De strijd lijkt bijna verloren tot dat er in eens iets on verwachts gebeurt. Koning Theoden komt aan stormen op zijn paard samen met zijn beste officieren. Ook komt plotseling van uit het oosten Gandalf met een gigantische versterking aan zetten. De verwarring onder de legers van Isengard is zo groot dat Rohan de slag zonder moeite wint. De legers van Rohan trekken richting Isengard om Sauruman aan te pakken. Alleen als ze bij Isengard aan komen staan ze voor een verassing. Merijn en Pepijn verwelkomen hun voor de poorten van het verwoeste Isengard. Hoe dit tot stand is gekomen vertel ik later. Ze hoeven dus niet meer te vechten in Isengard en gaan direct naar de toren van Sauruman om met hem te praten. Gandalf wil Sauruman er van over tuigen om zich bij hen aan te sluiten en uit de toren te komen. Sauruman weigert dit voorstel en blijft in zijn toren. Grima, die inmiddels ook in de toren is, gooit de Palantir van Sauruman naar Gandalf toe. Een Palantir is een soort van magische communicatie bol die  Sauruman gebruikte om met Mordor te communiceren. Gandalf neemt de palantir mee en de legers van Rhan vertrekken uit Isengard terug naar Rohan. Alleen Gandalf,Legolas,Gimli,Aragorn,Merijn en Pepijn gaan mee richting Minas-Tirith. de hoofdstad van Gondor.

Merijn en Pepijn:

Deze  samenvatting beschrijft wat er is gebeurt met Merijn en Pepijn nadat het reisgenootschap werd overvallen door orks op de oever van de Anduin.

Terwijl de overval op de oever van de Anduin nog in volle gang is worden Merijn en Pepijn ontvoerd door Uruk-Hai. Deze Uruk-Hai willen ze meenemen naar Isengard om ze vervolgens uit te leveren aan Sauruman. Alleen de Uruk-Hai hebben een fout gemaakt. Sauruman had namelijk de opdracht gegeven de drager van de Ring te ontvoeren en ze hebben nu dus de verkeerde te pakken. Ze worden een voor een grote afstand meegenomen tot dat er op een nacht  commotie ontstaat onder de orks. Want de orks uit mordor en de Uruk-Hai uit Isengard krijgen onderling ruzie over wat er moet gebeuren met de gevangen. Als dan ook nog eens de ruiters van Rohan komen opdagen om het leger orks en Uruk-Hai te doden is de chaos helemaal compleet. Door de enorme chaos die ontstaan is wordt er helemaal niet meer op Merijn en Pepijn gelet. De leider van de orks wil hun eerst nog ontvoeren maar deze wordt al snel gedood door de ruiters en Merijn en Pepijn kunnen ontsnappen. Ze vluchten het oude woud Fangorn in. Onwetend dat dit woud leeft en heel gevaarlijk kan zijn. Na een lange wandeling komen ze p een grote open plek in Fangorn de Ent Boombaard tegen. De enten zijn oer oude levenden bomen, Op de elven na zijn zij de oudste wezens  Midden-Aarde. Boombaard pakt hen op en denkt eerst dat Merijn en Pepijn kleine orks zijn. Ze leggen hem uit dat zij absoluut geen orks zijn en als boombaard tenslotte vraagt wie ze dan wel zijn en wat ze komen doen leggen ze hem alles uit. Ze vertellen hem het hele verhaal vanaf de vlucht uit de Gouw tot het moment dat ze
Fangorn bereikte. Boombaard lijkt vooral geïntreseerd in het stuk over de val van Gandalf in Moria een het verraad van Sauruman. Boombaard besluit vervolgens dat er iets gedaan moet worden aan hun kwaadaardige buurman Sauruman. Boombaard roept alle nog levende Enten bij elkaar in een grote vergadering die een Entmoet wordt genoemd. De Enten besluiten uiteindelijk om onder leiding van Boombaard,Merijn en Pepijn om Isengard aan te vallen en zo Sauruman ten val te brengen. Als de Enten bij Isengard aankomen zien ze nog net dat alle legers van Sauruman richting de slag bij de Helmsdiepte trekken. Nu Isengard leeg is is het vrij gemakkelijk om het in te nemen. De Enten zetten Isengard onderwater en Sauruman en Gríma vluchten terug naar de Orthanc,  dit is de toren van Sauruman. Nadat ze Isengard hebben veroverd beveelt Boombaard aan Merijn en Pepijn om de grote poorten te bewaken en zo troffen koning Theoden en zijn legers hen dus aan. Merijn en Pepijn gingen ook mee met Gandalf en de legers om Sauruman te ondervragen. Als de Palantir naar buiten wordt gegooid is Pepijn de eerste die hem op wil rapen maar Gandalf beveelt hem dit niet te doen. Maar Pepijn raakt een beetje bezeten van de Palantir en als ze 's nachts rusten steelt Pepijn de Palantir van Gandalf. Hij kijkt er in en ziet het vurige oog van Sauron. Sauron praat tegen hem en komt er zo achter wie hij is. Gandalf pakt de palntir van Pepijn af voordat hij nog meer cruciale informatie kan prijsgeven, maar Gandalf besluit toch maar zelf alvast voorruit te gaan naar Minas Tirith met Pepijn achterop zijn paard. En hiermee eindigde het verhaal Gandalf,Merijn,Pepijn,Aragorn,Gimli en Legolas en ook het eerste deel van dit boek. het tweede deel ging over de reis van Frodo.

Frodo en Sam:

Het verhaal over de reis van Frodo en Sam begint net nadat ze zijn weggevlucht van het reisgenootschap van de Ring. Ze trekken inmiddels door de bergen richting het gevaarlijke land van Mordor waar uiteindelijk De Ring vernietigd zal moeten worden. De reis is alleen nogal uitzichtloos aangezien ze geen idéé hebben wat de weg naar Mordor is. Wat ze niet weten is dat ze worden achtervolgd door een wezen genaamd Gollem. Gollem waas ooit een hobbit genaamd Sméogol. Gollem had de ring in zijn bezit voordat Bilbo hem kreeg. De Ring heeft Gollem bijna 400 jaar lang vergiftigd en Gollem is nu geobsedeerd door de Ring en zal alles doen om hem te pakken te krijgen. 'Snachts overvalt Gollem Frodo en Sam in hun slaap. Hij probeert Sam te wurgen maar gelukkig had Frodo hem al aan zien komen en raakt in gevecht met Gollem die de Ring van hem wil afpakken. Uiteindelijk krijgen ze Gollem kalm met een elfentouw dat ze hebben gekregen van van vrouwe Galadriel uit Lorién. Gollem kent de weg naar Mordor en ze beloven hem niet te doden als hij hen naar de poorten van Mordor brengt. Sam vertrouwt hem totaal niet, maar laat dit niet merken, omdat hij Frodo trouw wil blijven. Gollem lijdt hen langs de dode moerassen. Dit is een gigantisch moeras waarin de dode gezichten van de slachtoffers van een enorme slag die er ooit plaats vond drijven. Hij leidde hen over de gevaarlijke en levenloze vlaktes naar  de zwarte poorten van Mordor. Alleen zoals verwacht zijn deze  poorten zeer zwaar bewaakt en is het dan ook veel te gevaarlijk om via de hoofdpoort Mordor binnen te gaan. Gollem vertelt hen over een geheime sluipweg langs de landen van Ithiel en Osgiliath door een tunnel recht het land van Mordor in. Deze weg gaat ook langs de dode stad Minas Morgul  Deze stad was ooit eigendom van de mensen maar is uiteindelijk veroverd door Sauron. Minas Morgul wordt nu bewoont door de legers van Mordor maar belangrijker nog door de Nazgûl. Ze trekken eerst over de landen van Osgiliatth. Dit land is nog vrij groen en mooi. Er groeien verscheidene kruiden en er leven veel dieren. Alleen als Sam een vuurtje maakt om wat konijnen op te roosteren trekt hij  de aandacht van een paar mensen van het leger van Gondor. Dit leger is speciaal ingezet m dit land te bewaken en het staat onder leiding van Faramir de broer van Boromir. Alleen ze waren ook in vijandelijk gebied en Sam's vuur heeft ook een paar soldaten van Mordor aangerokken. De legers van Gondor winnen deze strijd en na enige uitleg nemen ze Frodo en Sam mee naar hun geheime schuilplaats in een heilige grot voor de mensen van Gondor. Alleen doordagt ze zo hals over kop moesten vertrekken hebben ze Gollem achtergelaten. Frodo verteld de rest van het verhaal aan Faramir en ze mogen even blijven in de grot. Ondertussen zijn ze er ook achter gekomen wat er met Gollem is gebeurt. Hij is de soldaten van Gondor gevolgd naar de grot en is nu aan het vissen in een heilige poel. De soldaten willen Gollem doden voor deze heiligschennis, maar Frodo smeekt hen dit niet te doen. Hij haalt Gollem weg bij de poel en de volgende dag vertrekken hij Sam en Gollem weer uit de grot en gaan verder op hun reis richting Mordor. ze trekken steeds verder richting de bergen die de grens van het land van Mordor aangeven. In een vallei tussen twee bergpassen zien ze de stad Minas Morgul liggen. Ze zien dat de poorten van deze dode stad open gaan en dat de legers van Mordor inclusief de Nazgûl leider vertrekken richting Gondor voor de laatste grote slag om Midden-Aarde. Uiteindelijk komen ze uit bij de tunnels waar Gollem hen over verteld had, Maar zoals Sam al had verwacht bleek dit een val te zijn. Gollem verdween plotseling en Frodo en Sam moesten met zijn tweeën door tunnels heen trekken. Omdat het zo donker is gebruikte Frodo het elfenlicht dat hij van vrouwe Galadriel kreeg om door de grot heen te kunnen komen. Maar het donker was niet het enige gevaar dat Gollem in petto had. De tunnels worden bewoond door Shelob. Shelob is een oeroud spinnenwezen dat zelfs al voor de opkomst van Sauron in deze tunnels leefde. Ze grijpt elke kans op een hapje eten en weer een nieuw slachtoffer en is dan ook woedend als deze merkt dat het Frodo en Sam is gelukt uit haar tunnels te ontsnappen. Eenmaal buiten valt Shelob Frodo alsnog aan en komt Gollem weer opdagen. Gollem probeert nogmaals de Ring van Frodo te stelen. Sam is zo ontzettend razend dat hij Gollem al snel verjaagt en vervolgens Shelob zo ernstig verwond dat ze terug moet kruipen naar haar tunnels. Alleen het was al te laat Frodo lag bewustelos op het koude steen van de berg. Sam denkt dat hij dood is en rouwt om zijn gestorven meester. Hij neemt de ring van 'het lijk' van Frodo en gaat zelf weer verder op reis naar de Doemberg. Alleen als Sam eenmaal weg is blijkt dat Frodo helemaal niet dood is, maar alleen verlamt door Shelob's gif. Sam wil nog terug rennen maar Frodo wordt al meegenomen door orks die hem naar de zwarte toren van Sauron willen brengen.

Mijn mening:

Zelf heb ik zeer genoten van dit boek, het verhaal was op zichzelf zeer spannend, hoewel het ook wel een zeer lastig boek is om goed te begrijpen en manier van hoe dit verhaal wordt verteld is zo ontzettend bijzonder dat het wel degelijk noemenswaardig is.

Ingewikkeld:

'The Lord of the Rings; De twee torens'is een zeer ingewikkeld verhaal om te begrijpen. Zelf doe ik meestal ongeveer anderhalf tot twee weken over een boek van dit formaat, maar nu had ik bijna een maand nodig om door dit verhaal heen te komen. Dit boek is dan eigenlijk ook niet bedoeld als een boek dat door jongeren gelezen wordt. Het staat niet voor niks op de volwassen afdeling van de Mediatheek. Het verhaal is al best wel oud waardoor het taalgebruik af en toe nog best wel lastig kan zijn. Ook is het zo dat er heel veel moeilijke namen in het verhaal voorkomen zoals: Isengard, Éomer, Anduin en Theodred. In mijn samenvatting heb ik deze namen er bewust voor het grootste deel uitgelaten omdat het anders wel erg moeilijk te begrijpen wordt. En ook het verhaal op zichzelf steekt nogal ingewikkeld in elkaar. De vele slagen, verwikkelingen en uiteraard de geschiedenis van Gollem zijn delen van het verhaal die je zeer intensief zal moeten lezen wil je het echt volledig kunnen begrijpen.

Spannend:

Ondanks dat het een zeer ingewikkeld verhaal is haalt dit de spanning niet naar beneden. Het begint al in een spannende gebeurtenis, namelijk de slag op de oever van de Anduin. Niet alleen de aanval zelf maakt dit moment zeer spannend maar ook de gedachte van wat er nu met Frodo en de Ring moet gaan gebeuren nu het reisgenootschap volledig uit elkaar gerukt is creëert een bepaalde spanning. Een ander element dat spanning in dit boek brengt is het feit dat het verhaal in principe in tweeën is gedeeld. De eerste helft van het boek gaat voornamelijk om de strijd tegen Sauruman en de tweede helft gaat juist over de reis van Frodo. Doordat dit z in elkaar zit zul je je het grootste deel van de eerste helft van het bek wel goed kunnen concentreren, maar de vraag at er nu precies met Frodo gebeurt is blijft maar in je hoofd rond spoken. Ook vind ik het wezen Gollem op een bepaalde manier spanning in het verhaal brengt. Sam kan hem niet uitstaan en je weet gewoon dat Gollem onbetrouwbaar en iets van plan is, maar waar en wanneer dit gaat gebeuren weet je als lezer niet en dat zorgt wederom voor een vraag die je  maar blijft bezighouden en waar je ook ruimschoots over kan gaan speculeren. Maar ook gewoon de vele gevechten, monsters en helse gebieden die in dit verhaal voorkomen zorgen voor een hoog spanningsniveau.

Bijzonder:

'De twee torens'is vooral een zeer bijzonder verhaal. Het is zelfs zo bijzonder dat de hele 'Lord of the Rings' gerekend mag worden tot de vader van de hedendaagse fantasy literatuur. De hele wereld van Midden-Aarde is zo ontzettend levendig en mooi beschreven dat als je aan het lezen bent je bij wijze van spreken het gekrijs van de orks en de geuren van het groene woud Fangorn bijna zelf kan ervaren. Je leeft mee met de arme Sam die denkt dat zijn meester gestorven is en voelt haat voor de verraderlijke Grima die het rijk vaan Rohan te onder heeft willen gaan. Maar ook de manier waarop het verteld wordt is zeer noemenswaardig. Het verhaal wisselt namelijk regelmatig van perspectief. Het ene moment wordt het verhaal verteld vanuit de personages zelf en het andere moment lijkt er meer een grote algemene verteller te zijn die het verhaal beschrijft zonder dat je er echt een deel van uitmaakt. Dit zorgt er wel voor dat het verhaal weer net iets lastiger wordt, maar deze manier van vertelling is die extra moeite zeker wel waard. Ook vind ik het zelf heel slim gekozen van Tolkien om het verhaal in tweeën te delen. Eerst ergerde ik me er een beetje aan omdat ik wilde weten wat er met Frodo was gebeurt, maar uiteindelijk hielp het me wel om me meer in de twee verhaallijnen te verdiepen zo kon ik me ook veel meer inleven.

Fragment:

Het meest bijzondere moment uit het boek vind ik de woede uitbarsting en razernij van Sam Gewissies tijdens de aanval van Shelob op Frodo tegen  het einde van het bek. Sam is een over het algemeen vrij onderschat personage. Hij is een beetje mollig en niet heel dapper, maar  nu verandert hij in een alles vernietigende moordmachine die zelfs het bijna onverwoestbare monster Shelob kon verslaan. Het s heel grappig om te zien hoe deze  Sam uit liefde en trouw voor zijn meester zo razend kan worden dat hij zelfs de grote Shelob verslaat. Dit is het fragment:

De verwerkingsopdrachten

Kleine verwerkingsopdracht: zoek tien foto's bij het verhaal en voeg bij waarom je deze foto gekozen hebt:

1.

Dit is natuurlijk een plaatje van een ring en het hele verhaal van The Lord of the Rings draait natuurlijk om de Ring van macht die het lot van Midden-Aarde zal bepalen. ook vind ik deze versieringen wel passen bij hoe ik de ring van macht voor me zie.

2. 

Dit is een kaart van Midden-Aarde dit is de wereld waar het verhaal van The Lord of the Rings zich afspeelt.Ik vond het wel logisch om deze er bij te zetten zodat je ook een beter beeld krijgt van hoe deze wereld er  uit ziet


3.


Dit is een plaatje van een grote kloof. Een van de belangrijkste gebeurtenissen in de twee torens is de grote slag in de Helmsdiepte. De Helmsdiepte is ook een grote kloof in het land van Rohan.

4.


Dit plaatje van deze gigantische vulkaan in een woest en  verdorven land deed mij denken aan het land van Mordor uit het verhaal. De vulkaan staat symbool voor Mount Doom de grote vulkaan middenin Mordor waar Uiteindelijk de Ring in geworpen moet worden.

5.



Dit is een plaatje van de Orthanc. Dit is de grote toren van  Sauruman. Deze toren staat in het hart van Isengard en vanuit deze toren voert Sauruman ook zijn legers aan. Dit deel van de serie is zelfs vernoemd naar deze grote toren en natuurlijk ook naar de zwarte toren van Mordor.

6.


Dit moeras doet mij denken aan de dode moerassen ten noorden vaan Mordor. Deze moerassen vormde een belangrijk onderdeel van de reis van Sam en Frodo. Je ziet een beetje de drassige en dorre grond met op de achtergrond een groot land wat aan geeft wat hen nog te wachten staat.

7.



Dit paard doet mij direct aan het land van Rohan denken. Het straalt kracht en energie uit en dit is precies waar Rohan voor staat. Ok is het zo daat Rohan bekend staat als het paarden land en gezien Saurumans aanval op Rohan een belangrijk deel van het plot vormt vind ik dat dit paard er bij hoort.

8.


Dit woud vind ik vooral heel erg passen bij het grote donkere woud Fangron. Fangorn is het rijk van de Enten en daan ok zeer belangrijk in het verhaal. Dit woud is nogal donker, maar straalt toch nog iets mysterieus en sprookjesachtigs uit wat echt perfect bij Fangorn past

9.

Dit  zwaard staat voor mij symbool voor de vele gevechten en slagen die in het boek voorkomen. Want vechten en oorlog is namelijk wel een zeer belangrijk aspect in het verhaal van The Lord of the Rings. Ook is het zo dat Midden-Aarde een beetje een middeleeuwse wereld is en er wordt dus voor het grootste deel dus ook alleen maar met zwaarden gevochten.


10.


Deze voetstappen staan symbool voor de lange reis die Frodo en Sam in dit boek moeten afleggen. Niet alleen de gevechten maar ook de lange en gevaarlijke reis richting Mordor is zeer belangrijk voor het plot van dit boek.

Lange verwerkingsopdracht:

voor de lange verwerkingsopdracht ga ik twee opdrachten een beetje combineren. Ik ga een stuk van de slag bij de Helmsdiepte herschrijven. Ik ga het zo schrijven dat het zich in een volstrekt andere cultuur en tijd afspeelt,maar dat de richtlijnen nog wel hetzelfde blijven. Het zal vorm gegeven worden als een slag bij een Moderne oorlog in het Midden-Oosten.

Cemal en Aziz traden nu samen met Fahim in de voorhoede. Ze liepen verder door door het met as bedekte land. Ze gingen steeds langzamer lopen naarmate de rookwolken dikker en verstikkender werden en het eerst nog zandachtig land onder hun laarzen steeds rotsachtiger en steeds meer ongerept werd. Ze kwamen nauwelijks troepen van de vijand tegen, niet dat ze dit heel erg verbaasde. Hier en daar kwamen ze nog een paar verdwaalde legertjes van de president tegen maar die sloegen al direct op de vlucht toen ze de grote tanks van de rebellen aanzagen komen rijden. Wat een lafbekken dacht Cemal. Ik ben bang dat het niet lang meer zal duren voordat de president de komst van het rebellen leger door zal krijgen zei Fahim met een angstige blik in zijn ogen. De geluiden van geweerschoten en exploderende bommen achter hen werd steeds luider. Ze konden het gluid vaan de rauwe kreten vaan de soldaten horen. Ze waren al een heel stuk het ravijn door gelopen toen ze eindelijk omhoog keken.Overal zagen ze grote vuren branden. De littekens die de oorlog achterliet in het grauwe woestijnzand.Het leger van de president is groter dan wij dachten zei Aziz. Ze hebben brandbommen en zijn niet bang om alles op hun pad te vernietigen puur om de bevolking angst aan te jagen. Het was hier ooit zo mooi dacht Fahim treurig. Ik ben het zat om te vluchten voor die lafbekken van een presidentssoldaten zei Cemal kwaad. Wij hoeven niet veel verder te rennen meldde Aziz. We zijn bijna bij de Maradish duinen. Deze duinen zijn de laatste grens tussen ons basiskamp en hun leger. Als we deze duinen in ons bezit kunnen houden dan is het vrijwel zeker dat wij zullen overwinnen riep Cemal iets te enthousiast uit. Dat is helaas iets te vroeg gejuigd zei Fahim. Ons leger is groot aar helaas niet groot genoeg om de Maradish duinen te bezetten. We gaan proberen om de aanval zo lang mogelijk vol te houden en indien nodig kan de achterhoede altijd nog naar voren treden. Het land stond nog steeds vol rook toen de soldaten eindelijk de Maradish duinen hadden bereikt. Er liepen twee wegen van uit de duinen. De eerste weg leidde verder naar het noorden nog verder de woestijn in en de tweede weg ging juist verder naar het westen richting het basiskamp van de rebellen. Toen de drie dappere soldaten er naar toe liepen werden ze eerst nog staande gehouden door één van de wachten die in de voorhoede stonden. Onze geliefde leider Ibrahim Marafon komt richting het front. Ik Fahim Marafon zijn lijfwacht en tevens zoon spreekt hier namens hem. Dit het beste nieuws wat er maar door gegeven kon worden zij de wacht enthousiast en hij liet het rebbelen leger door. Ook kwam er vanuit de duinen nog een gewapende boodschapper aangerend met het gelukkige nieuws dat veel buurlanden extra soldaten hadden gestuurd om de rebellen te steunen. Misschien hebben we nog wel duizend man extra om de duinen te verdedigen meldde de boodschapper, maar  helaas zijn de meeste van ons ernstig gewond of gewoon te oud om nog goed in het front te kunnen treden. Helaas moet  ik u ook meldde meneer Fahim dat uw grootvader waarschijnlijk is gestorven onder weg naar het basiskamp. Het is te betreuren dat een groot, sterk en vooral dapper man als mijn groot vader is gestorven. Hij was een belangrijk man en een teken van hoop voor de rebellen. Als de vreselijke presidentssoldaten ons kamp nog willen in nemen dan zullen ze nog een zware kluif aan ons hebben zei Aziz met een blik van kracht in zijn ogen

Boekverslag Deadline

 Boekverslag Deadline:

Inleiding:

Ik zal het in dit Boekverslag gaan hebben over het boek Deadline. Ook deze keer was het weer voor mij een moeilijke beslissing over welk boek ik mijn verslag zou moeten maken. Het was dit keer gelukkig niet zo dat ik zonder boek zat. Mijn probleem deze keer was eigenlijk een stuk groter. Ik had juist te veel boeken om uit te kiezen. We hadden zo lang de tijd om het verslag te maken dat ik ondertussen al vijf boeken uit gelezen had. Ik heb uiteindelijk gekozen voor het beste en minst bekende boek dat ik gelezen had. De reden dat ik dit boek zo leuk en interessant vind is omdat het een heel ander soort boek is dan ik meestal lees met toch de elementen er in waar ik van houd. Meestal hou  ik meer van spannende fantasie verhalen en dit is meer een realistische thriller. Hoewel er toch wel een klein beetje een sciencefiction fiction in het verhaal is verwerkt en dat maakte het voor mij helemaal af. In dit verslag zal ik wat zakelijke gegevens over het boek vertellen, ik zal een samenvatting van het boek geven, mijn eigen mening over het boek en ik zal uiteraard weer een korte en een lange verwerkingsopdracht maken. 

Hoofdstuk 1: zakelijke gegevens

Nederlandse titel: Deadline

Engelse titel: Numbers

Auteur: Rachel Ward

Aantal bladzijde: 285 blz

Uitgeverij: The Chiken House, op 2 Palmer Street in Frome Engeland.

Eerste uitgave Engeland: 2008

Eerste uitgave Nederland: 2009

Vertaling: Aleid van Eekelen-Benders

Omslag ontwerp: Leentje van Wirdum en Steve Wells

Drukkerij: de Hooiberg in Haasbeek

Bindwerk: Boekbinderij de Ruiter in Zwolle

ISBN nummer: 978 90 477 0222 1

Hoofdstuk 2: De Samenvatting

Het boek gaat over Jem. Jem is meisje met een bijzondere gave: Als ze mensen recht in de ogen aankijkt ziet ze een nummer, dit is de datum waarop ze zullen sterven. Hier kwam ze al achter toen ze heel klein was. Ze wist toen nog niet wat de nummers betekende. Haar moeder was een junk. Ze zag het nummer van haar moeder. Onwetend dat dit een sterfdatum zou zijn. Toen ze op een dag naar de kamer van haar moeder ging om haar wakker te maken zag ze dat ze was overleden aan een overdosis. Toen ze op een rouwkaart de sterfdatum zag staan wist ze dat deze datum overeen kwam met haar moeders nummer. Zo kwam ze er achter dat de nummers sterfdatums zijn. Door deze gave (of zo als zij het liever noemt: vloek) heeft ze het nooit echt makkelijk gehad. Nadat haar moeder was overleden werd ze telkens naar nieuwe pleeggezinnen gestuurd. De nummers en de dood van haar moeder hadden Jem's gedrag zo dusdanig beïnvloed dat de meeste gezinnen haar al na een maand wegstuurde. Ook vrienden heeft ze nooit gehad. Ze is altijd bang om van iemand te gaan houden, omdat ze al weet wanneer diegene zal sterven. Ze heeft zichzelf ook de regel gesteld dat ze nooit aan iemand haar geheim zal vertellen. 

Momenteel woont ze in London bij Karen. Dit is haar sociaal werkster en degene die het nog het langst heeft uitgehouden met haar. Als ze tijdens één van haar zwerftochten door London Spider tegenkomt neemt haar leven een drastische wending. Spider is een lange, zwarte jongen. Hij stinkt een uur in de wind, haat school en gedraagt zich af en toe als een crimineel. Ze wil eerst helemaal niets met Spider te maken hebben en is heel blij als ze ziet dat zijn nummer 15122009 is. Dit betekent dat hij op 12 december zal sterven en dat hij dus nog maar een paar weken te leven heeft. Maar Spider blijft om Jem heen hangen en langzamerhand beginnen ze vrienden te worden. Spider neemt Jem mee naar zijn huis. Hij woont bij zijn ( nogal excentrieke ) oma. Ze heeft fel paars haar en rookt als een ketter. Ze heeft zelf ook bovennatuurlijke krachten beweert ze. Ze weet dan ook dat er iets speciaals is met Jem. Als Jem op een dag op school wordt lastig gevallen en Spider het voor haar opneemt worden ze echt goede vrienden.

Spider vraagt haar mee naar een feest. Jem schrikt hier van en zegt heel duidelijk tegen Spider dat dit geen date is, maar dat ze alleen vrienden zijn. Op dit feest ziet ze dat Spider wordt lastig gevallen door een grote man met allemaal tattoos. Het blijkt dat het om problemen met een drugs deal ging. Ze heeft toevallig een mes bij zich en weet hiermee hem uit deze situatie te redden. De volgende dag op school heeft ze dit mes nog steeds bij. Helaas betrapt een leraar haar met het mes in haar handen en de politie wordt gebeld. Door alle ellende die ze al in het verleden heeft meegemaakt weet Jem nu al dat alles weer voorbij is en dat nu het eindelijk goed met haar ging. Ze wordt van school gestuurd en waarschijnlijk weer over geplaatst. Ze wil nog een laatste keer iets leuks doen met spider voordat alles weer voorbij is. Ze gaat samen met Spider naar de London Eye. Terwijl ze in de rij staan merkt Jem plotseling op dat alle mensen om haar heen dezelfde sterfdatum hebben. De datum van vandaag. Ze is doodsbang en vlucht samen met Spider weg bij het reuzenrad. Nog geen drie minuten nadat ze zijn weggerend explodeert de London Eye voor hun ogen. Spider raakt in volledige paniek en vraagt aan Jem hoe zij kon weten dat dit zou gaan gebeuren. Jem kon niet anders en vertelde aan Spider haar geheim. Hij vind het vreemd, maar gelooft haar en blijft kalm. 

De politie zoekt Jem en Spider omdat ze zijn gezien vlak voor de explosie. Ze slaan opdr vlucht. Onderweg blijkt dat Spider nog heel veel geld bij zich heeft. Dit is het geld wat hij had moeten afleveren aan de drugs dealer. Dit heeft hij niet gedaan en dit is voor Spider dan ook des te meer reden om te vluchten. Ze vluchten richting Weston. Toen ze bij een benzinepomp aan kwamen zag Jem dat er op het nieuws over hen gesproken werd. Ze reden weer verder, maar waren het er beide over eens dat het niet slim was om op de grote weg te blijven. Ze reden net zo lang door totdat ze bij een heel klein paadje kwamen. Ze dumpte de auto in de bosjes en gingen te voet verder. Ze kwamen uit bij een hele grote open vlakte en begonnen te lopen. Onderweg kwamen ze bij een klein riviertje uit. Spider probeert als eerste de overkant van de rivier te bereiken, maar hij glijd uit op de bodem en verdrinkt bijna. Jem is in volledige paniek. Niet alleen omdat Spider bijna verdrinkt maar ook omdat zijn sterfdag niet vandaag is maar over een paar dagen . Ze raakt volledig in de war want de nummers kloppen altijd en veranderen nooit. Toch zet ze zich over deze verwarring heen en red Spider op het nippertje van de verdrinking. Ze is blij dat ze Spider heeft gered en denkt dat het misschien mogelijk is hem ook op zijn sterfdag te redden. De volgende dag gaan ze verder naar een schuur van een  boerderij. Ondertussen is er tussen Spider en Jem iets opgebloeid. En na een hele intieme nacht gaan ze weer verder. 

Ze liften terug naar de stad en gaan lunchen in een eetcafé.  Plotseling ziet Spider in de krant een hele grote foto van hem en Jem staan met de tekst er boven: Dit zijn ze! Het lukt hen maar net weg te komen uit het eetcafé. Als ze door de straten van het stadje lopen zien ze ineens de man met de tattoos tegen die Spider ook lastig viel op het feest. Hij valt Spider aan, maar gelukkig komt de politie net op tijd om de man te arresteren. Spider en Jem kunne net ontkomen. Ze verstoppen zich in een bosje en Spider zeg dat hij opzoek gaat naar een nieuwe auto. Alleen hij komt niet terug. Hij blijkt te zijn gearresteerd terwijl hij weg was. Jem gaat alleen verder. Ze merkt dat de hele stad vol politie staat. Ze komt een groepje meisjes tegen en ze overtuigd één ervan haar te helpen. Het meisje dat haar helpt heet Britney. Ze heeft haar kleine broertje verloren en heeft zelf ook een moeilijke verhouding met haar ouders. Jem en Britney worden vriendinnen en ze mag één nacht bij Britney blijven slapen. De volgende ochtend neemt ze afscheid van Britney en gaat verder. Ze loopt net zolang door totdat ze bij een stadje aankomt. 

In de stad wordt ze achtervolgd door de politie totdat ze een kerk in weet te vluchten. Een dominee genaamd Simon is bereid haar een tijdje te laten blijven om tot rust te komen, maar ze moet daarna wel met de politie gaan praten. Ze wil dit doen op één voorwaarde: dat ze haar en Spider vrij laten nadat ze gepraat heeft. Ze begint zich zorgen te maken, want Spider zijn sterfdatum is morgen al. Gelukkig gaat de politie de volgende dag akkoord en Jem verteld hen alles. Ze verteld hen ook van de nummers die ze ziet. Dit was niet een hele goede beslissing, want nu komen er allemaal mensen naar haar toe die willen weten wanneer ze zullen sterven. Op advies van Karen die inmiddels ook is gearriveerd  besluit ze een toespraak te houden waarin ze verteld dat ze gelogen heeft en dat mensen zich niet zo druk moeten maken om wanneer ze sterven. Tijdens de toespraak komt Spider de kerk binnen lopen. Hij vertelt haar dat hij heel even mocht komen en dat ze daarna weer meegenomen werden. Jem schrikt want ze had afgesproken dat ze vrij zouden zijn. Spider zegt dat er in de toekomst nog meer dan genoeg tijd is, maar Jem weet dat Spiders datum vandaag is en dat er geen toekomst is. Ze heeft zoveel pijn en verdriet van alle gebeurtenissen dat ze naar het dak van de kerk klimt en zelfmoord wil plegen. Spider komt naast haar staan op de rand van het dak en zegt dat als zij springt hij ook meegaat. Hij weet haar ervan te overtuigen niet te springen. Ze loopt weg van de rand, maar Spider stond er nog steeds. Hij wilde naar haar toe lopen, maar gleed uit. Spider viel naar beneden van de kerk af. Hij valt op het dak er onder breekt, zijn rug en sterft. Jem wordt gek van verdriet. Ze wist al dat dit zou gebeuren. Ze geeft zichzelf de schuld dat hij nu dood is. Uiteindelijk accepteert ze wat er gebeurt is. 

Het boek eindigt met een blik op de toekomst. Het is vijf jaar later en Jem heeft haar leven een beetje op de rails gekregen. Nadat Karen een beroerte heeft gehad is Jem voor haar blijven zorgen. Ook heeft ze van haar intieme nacht met Spider nog een kind gekregen. Het is een zoontje en hij heet Adam. Ze kan inmiddels geen nummers meer zien en daar is ze heel blij mee. Alleen de gave van de nummers is niet verdwenen hij blijkt over te zijn gegaan op haar zoontje. En hiermee eindigt het boek.

Hoofdstuk 3: Mijn mening

Persoonlijk vond ik dit echt een heel goed boek. Het was echt heel erg spannend. Het maakte me ontzettend nieuwsgierig zo nu en dan, maar toch is het ook wel een indrukwekkend verhaal.

Nieuwsgierig makend

Gelijk al de titel Deadline wekt al vragen bij me op. Wat zal er gebeuren en wat wordt er bedoeld met Deadline. Door de constante cliffhangers en het opwekken van vragen zorgt het boek er eigenlijk voor dat je constant wil door lezen. Door gelijk in het begin van het boek al te vertellen dat Spider over een paar weken doodgaat zorgt de schrijfster van het boek er voor dat je de hele tijd met een vraag in je hoofd blijft zitten. Je wil weten wat er met hem zal gebeuren en of dit misschien wel voorkomen zal kunnen worden. Naarmate het boek vordert kom je er als lezer achter dat het einde al vanaf het begin is bepaalt. De nummers kloppen altijd en de dood is niet te voorkomen. Ondanks dat je al weet wat er gebeuren zal is het boek zo geschreven dat je net als Jem een stille hoop koestert dat het ook anders kan aflopen. Ieder keer als je verwacht dat er iets gebeuren zal gebeurt er iets totaal anders.

Indruk wekkend:

Al met al is Deadline ook wel een vrij heftig boek om te lezen. En met heftig bedoel ik niet dat er verschrikkelijke gebeurtenissen in het boek plaatsvinden, maar meer dat de emoties en de onderwerpen die in het boek voorkomen meestal liever gemeden worden in jeugdboeken. Drugs, seks, criminaliteit, schelden en de dood zijn onderwerpen  waarvoor niet geschuwd word. Maar ook liefde,vriendschap en vertrouwen spelen een centrale rol. De dood is het belangrijkste aspect van dit boek. Af en toe vond ik het verhaal van Jem wel moeilijk om te lezen. Ze heeft haar moeder verloren toen ze al heel klein was en er heeft nooit echt iemand van haar gehouden. Ook haar mening en gedachten bij het zien van de nummers hebben bij mij diepe indruk gemaakt. Ik vond het geweldig om te lezen dat ondanks dat Jem het vreselijk moeilijk heeft ze langzaam toch echt vrienden begint te krijgen en mensen die van haar houden. Het mooiste vond ik misschien nog wel dat Jem uiteindelijk alles wilde opgeven om bij Spider te kunnen zijn. Dit was dan ook de reden dat ik het zelf verschrikkelijk vond dat Spider aan het einde van het boek alsnog stierf. Je kan lezen dat Jem een hele mooie ontwikkeling heeft doorgemaakt en ik ben dan ook echt onder de indruk van de schrijfster dat ze z'on spannend verhaal toch ook zo prachtig heeft kunnen neerzetten.

Spannend:

Deadline is een prachtig, maar ook echt ontzettend spannend boek. De gebeurtenissen op zichzelf zijn spannend maar ook de constante cliffhangers. Het zijn de kleine elementen die het spannend maken. Het belangrijkste element van de spanning zijn denk ik toch wel de nummers. Het stuk bij de London Eye vond ik zelf één van de spannendste stukjes uit het boek. Jem zag nog maar net op tijd het nummer. En als je dat dan leest dan wil je direct weten wat er te gebeuren staat. Ook de vlucht van Jem en Spider is continu adembenemend. Iedere keer kunnen ze maar net ontsnappen aan de politie en iedere keer gaat het ook bijna fout. Het spannendste stuk uit dit boek vind ik toch wel de scene op het dak van de kerk. Jem pleegt bijna zelfmoord. Spider weet haar er maar net van te overtuigen dat alles misschien goed kan komen. Je denkt dan dat alles misschien toch nog goed afloopt en plots door een onverwachte wending gaat alles als nog fout.

Fragment

Al met al heb ik zeer genoten van het lezen van Deadline. Mijn favoriete en meest indrukwekkende stuk van het boek is toch wel het stuk op het dak van de kerk. Het is een heel emotioneel en toch ontzettend spannend moment. Het heeft erg veel indruk op mij gemaakt omdat het toch wel laat zien dat Jem zoveel van Spider houdt dat ze niet zonder hem kan leven. Het lukt Spider haar ervan te overtuigen verder te willen leven en dat er misschien toch nog een toekomst is. Je bent als lezer opgelucht en denkt dat het allemaal goed komt. Het heftigste hiervan vond ik toch wel het einde je denkt dat alles goed is gekomen en dan valt spider naar beneden en is al je hoop in één keer weg geslagen. Het fragment begint net nadat Spider met Jem gepraat heeft. Dit is het fragment:

Hoofdstuk 4: verwerkingsopdrachten

Korte verwerkingsopdracht: schrijf een nieuwsbericht

London Eye geëxplodeerd

London 9/12/2009- Gister middag heeft er in London zich een ramp voltrokken. Een gewone middag veranderde in één klap in een horror film. Terwijl de mensen rustig stonden te wachten explodeerde de London Eye voor hun ogen. Hoe heeft deze ramp kunnen gebeuren, zijn er slachtoffers gevallen en wie zijn de daders?

De explosie:

Het was een gewone middag in London. Er was niets vreemds aan de hand. Het reuzenrad functioneerde goed en de mensen waren zoals altijd rustig. Het was dan ook maar een fractie van een seconden waarin dit veranderden. Er is niet veel duidelijkheid over wat er precies gebeurt is. Uit de ooggetuigen verslagen kunnen de gebeurtenissen ongeveer op een rijtje worden gezet. De mensen zagen plotseling een enorme explosie, het reuzenrad was volledig verwoest en er ontstond totale paniek. De politie vermoed dat de daders van de chaos gebruik hebben gemaakt om weg te komen, maar hierover later meer. Momenteel worden de resten van het reuzenrad onderzocht in de hoop aanwijzingen te vinden. Dit gaat niet heel makkelijk want het reuzenrad stond aan de Theems en er zijn dan ook veel brokstukken de Theems in geslingerd. Over wat voor soort explosieven er zijn gebruikt en hoe deze explosieven überhaupt ooit bij het reuzenrad terecht zijn gekomen is momenteel geen duidelijkheid. 

Slachtoffers:

Momenteel is er over het aantal slachtoffers van de explosie niet veel te zeggen. Het dodenaantal tot nu toe ligt op 12 mensen. Ook liggen er nog vele gewonden in het ziekenhuis. Er zijn nog heel veel mensen vermist sinds de explosie. Door de explosie zijn de lichamen van de mensen volledig uit elkaar getrokken. Daardoor heeft de politie het moeilijk met de lijken identificeren. Het is op dit moment niet de vraag of er nog doden zijn, maar hoeveel doden er nog zijn. Helaas heeft de politie ook moeten concluderen dat door de chaos die ontstond na de explosie er waarschijnlijk ook nog een aantal mensen verstikt en vertrapt zijn. Het enige wat op dit moment zeker is is dat alle mensen die op het moment van de explosie in het reuzenrad zaten zijn overleden. De politie vraagt u dan ook mocht u zich op het moment van de explosie bij het reuzenrad bevonden hebben of kent u iemand die bij het reuzenrad was meld u zich dan alstublieft zo snel mogelijk bij het dichtstbijzijnde politiebureau.

Daders:

Over de daders weet de politie op dit moment gelukkig meer. Op dit moment zijn er twee verdachten op het oog. Ooggetuigen zagen vlak voor de explosie twee jongeren weg rennen. Één van hen gedroeg zich nogal verdacht en de ander zetten het drie minuten voor de explosie plotseling op een lopen vertellen de getuigen. Dit is een beschrijving van de verdachten: Een lange zwarte jongen van rond de 16 met kort zwart haar, bruine ogen en een grote grijns.  Op de dag van de explosie droeg hij een vies groen vest en een oude spijkerbroek met gaten erin. De ander verdachte is een wat kleinere blanke meid van rond de 15. Ze heeft groene ogen en kort grijsbruin haar en ze is ongeveer 1,55m. Op de dag van de explosie droeg ze een blauw jack en een schone blauwe spijkerbroek. Mocht u één van deze personen zien onderneem dan geen actie, maar bel direct de politie. Die zullen het dan verder afhandelen.    

Lange verwerkingsopdracht: herschrijf het slot.

Het speelt zich af net nadat Karen is overleden aan het einde van het boek.

'Wat is er met oma?' Vroeg hij. Ik ging met hem naar de woonkamer en nam hem opschoot. 'Ze is er niet meer liefje. Ze is dood'. Het moest vreselijk zijn voor z'on klein jochie van vijf dacht ik. Hij had zijn papa al verloren en nu moest hij ook nog eens aan zien hoe zijn oma dood neervalt. En mijn vermoedens waren juist. Adam begon heel hard te huilen en schreeuwen om papa en dat oma niet dood mocht zijn. Ik weet hoe het Adam zich moest voelen. Zelf ben ik ook heel veel familie en geliefde verloren. Maar het pure verdriet van een vijfjarige daar kon ik zelfs niets mee. Het is niet dat ik niets van kinderen weet. Ik doe altijd heel erg mijn best om de beste mama te zijn die Adam zich maar kan wensen. Ik kreeg altijd heel erg veel hulp boven jeugdzorg en gelukkig kon ondanks haar beroerte Karen af en toe een beetje helpen. Ik was vooral de oma van Spider zeer dankbaar. Ondanks dat haar kleinzoon overleden was en ze me maar drie keer heeft ontmoet geeft ze echt om me. Ze had net zoveel verdriet om Spider als ik en samen hebben we ons door die periode heen gesleurd. Ze paste op Adam als ik naar school moest, ging af en toe leuke dingen met hem doen en ze is zelfs gestopt met roken om een gezondere omgeving voor Adam te creëeren.  Ik denk zelf dat ze zoveel om Adam geeft, omdat hij net als Spider is. Hij heeft ook een donkere tint in zijn huid, dezelfde bruine ogen en die grote grijns. Maar het allerbelangrijkste is misschien toch wel dat hij net zo ondeugend en roekeloos is als Spider was. Af en toe heb ik nog steeds van die dagen dat ik op een kerktoren wil klimmen en er een einde aanmaken. Ik mis dan Spider gewoon vreselijk, dan denk ik weer terug aan die verschrikkelijke nummers en het feit dat ik gewoon geen toekomst heb aangezien ik nooit een opleiding heb gedaan. Maar dan kijk ik naar Adam en weet dat er meer is om voor te leven. Ik denk niet dat hij zonder me zou kunnen. Ook is het fijn dat ik Britney nog heb na al die jaren. We lachen nog steeds als we praten over hoe we elkaar ontmoet hebben en ik kan echt mijn hart uitstorten bij haar. Zij heeft er voor gezorgd dat ik nu weet hoe het voelt om echt een goede vriendin te hebben. Het meest blij van allemaal ben ik misschien nog wel omdat de nummers eindelijk weg zijn. Ik ben eindelijk normaal. Nou ja in hoeverre normaal bestaat dan. Ik vraag me regelmatig af wat er nu precies met de nummers gebeurt is maar dwing mezelf dan weer daar niet over na te denken en gewoon blij te zijn. Ik vind het altijd fijn om terug te denken aan het verleden hoewel ik me nu moest concentreren op Adam die nog steeds zachtjes op mijn schoot lag te snikken. Het komt wel goed lieverd ik zal er altijd voor je zijn zei ik zachtjes tegen hem. Ik had gehoopt dat mijn woorden hem een beetje tot kalmte zouden drijven, maar het had precies het tegenovergestelde effect. Hij kreeg een enorme drift bui en begon te schreeuwen dat het nooit goed zou komen. Hij begon te slaan met zijn kleine vuistjes en te schreeuwen dat het allemaal mijn schuld was. Dat ik als ik beter op oma en papa had gepast ze nog hadden geleefd. Ik ben blij dat de buren niet thuis waren. Ze hadden ongetwijfeld de politie gebeld voor kindermishandeling. Dat was al twee keer eerder gebeurt en ik kreeg de waarschuwing dat als dit nog één keer voor kwam ze me Adam zouden afnemen. Ik kreeg een felle ruzie met hem. Ik zei dat ik er niets aan kon doen dat papa en oma dood zijn, maar zoals je al zou verwachten van een kind van vijf luisterde hij niet en krijste gewoon door. Ik haatte het om ruzie te maken met mijn kind, dan voelde ik met net z'on slechte moeder als mijn eigen moeder, maar wat er daarna gebeurde was het verschrikkelijkst van allemaal. Hij hield maar niet op met krijsen dus schreeuwde ik naar hem dat als papa en oma dood waren door mijn schuld hij ook dood neer mocht vallen. Dit was een vreselijke vergissing om te zeggen. Want nog geen vijf seconden nadat ik niet had geroepen viel Adam ook echt dood neer op de vloer. Ik was in totale paniek en had geen idéé wat er gebeurt was. Ik dwong mezelf kalm te worden en na te denken over wat er gebeurt was. Dit had ik beter niet kunnen doen, want de conclusie die ik moest trekken was nog vreselijker dan Adam zien sterven. De nummers waren nooit echt verdwenen. Ze hadden plaats gemaakt voor een nieuwe nog veel verschrikkelijkere gave. Ik kon mensen laten sterven met mijn woorden.