Boekverslag Deadline:
Inleiding:
Ik zal het in dit Boekverslag gaan hebben over het boek Deadline. Ook deze keer was het weer voor mij een moeilijke beslissing over welk boek ik mijn verslag zou moeten maken. Het was dit keer gelukkig niet zo dat ik zonder boek zat. Mijn probleem deze keer was eigenlijk een stuk groter. Ik had juist te veel boeken om uit te kiezen. We hadden zo lang de tijd om het verslag te maken dat ik ondertussen al vijf boeken uit gelezen had. Ik heb uiteindelijk gekozen voor het beste en minst bekende boek dat ik gelezen had. De reden dat ik dit boek zo leuk en interessant vind is omdat het een heel ander soort boek is dan ik meestal lees met toch de elementen er in waar ik van houd. Meestal hou ik meer van spannende fantasie verhalen en dit is meer een realistische thriller. Hoewel er toch wel een klein beetje een sciencefiction fiction in het verhaal is verwerkt en dat maakte het voor mij helemaal af. In dit verslag zal ik wat zakelijke gegevens over het boek vertellen, ik zal een samenvatting van het boek geven, mijn eigen mening over het boek en ik zal uiteraard weer een korte en een lange verwerkingsopdracht maken.
Hoofdstuk 1: zakelijke gegevens
Nederlandse titel: Deadline
Engelse titel: Numbers
Auteur: Rachel Ward
Aantal bladzijde: 285 blz
Uitgeverij: The Chiken House, op 2 Palmer Street in Frome Engeland.
Eerste uitgave Engeland: 2008
Eerste uitgave Nederland: 2009
Vertaling: Aleid van Eekelen-Benders
Omslag ontwerp: Leentje van Wirdum en Steve Wells
Drukkerij: de Hooiberg in Haasbeek
Bindwerk: Boekbinderij de Ruiter in Zwolle
ISBN nummer: 978 90 477 0222 1
Hoofdstuk 2: De Samenvatting
Het boek gaat over Jem. Jem is meisje met een bijzondere gave: Als ze mensen recht in de ogen aankijkt ziet ze een nummer, dit is de datum waarop ze zullen sterven. Hier kwam ze al achter toen ze heel klein was. Ze wist toen nog niet wat de nummers betekende. Haar moeder was een junk. Ze zag het nummer van haar moeder. Onwetend dat dit een sterfdatum zou zijn. Toen ze op een dag naar de kamer van haar moeder ging om haar wakker te maken zag ze dat ze was overleden aan een overdosis. Toen ze op een rouwkaart de sterfdatum zag staan wist ze dat deze datum overeen kwam met haar moeders nummer. Zo kwam ze er achter dat de nummers sterfdatums zijn. Door deze gave (of zo als zij het liever noemt: vloek) heeft ze het nooit echt makkelijk gehad. Nadat haar moeder was overleden werd ze telkens naar nieuwe pleeggezinnen gestuurd. De nummers en de dood van haar moeder hadden Jem's gedrag zo dusdanig beïnvloed dat de meeste gezinnen haar al na een maand wegstuurde. Ook vrienden heeft ze nooit gehad. Ze is altijd bang om van iemand te gaan houden, omdat ze al weet wanneer diegene zal sterven. Ze heeft zichzelf ook de regel gesteld dat ze nooit aan iemand haar geheim zal vertellen.
Momenteel woont ze in London bij Karen. Dit is haar sociaal werkster en degene die het nog het langst heeft uitgehouden met haar. Als ze tijdens één van haar zwerftochten door London Spider tegenkomt neemt haar leven een drastische wending. Spider is een lange, zwarte jongen. Hij stinkt een uur in de wind, haat school en gedraagt zich af en toe als een crimineel. Ze wil eerst helemaal niets met Spider te maken hebben en is heel blij als ze ziet dat zijn nummer 15122009 is. Dit betekent dat hij op 12 december zal sterven en dat hij dus nog maar een paar weken te leven heeft. Maar Spider blijft om Jem heen hangen en langzamerhand beginnen ze vrienden te worden. Spider neemt Jem mee naar zijn huis. Hij woont bij zijn ( nogal excentrieke ) oma. Ze heeft fel paars haar en rookt als een ketter. Ze heeft zelf ook bovennatuurlijke krachten beweert ze. Ze weet dan ook dat er iets speciaals is met Jem. Als Jem op een dag op school wordt lastig gevallen en Spider het voor haar opneemt worden ze echt goede vrienden.
Spider vraagt haar mee naar een feest. Jem schrikt hier van en zegt heel duidelijk tegen Spider dat dit geen date is, maar dat ze alleen vrienden zijn. Op dit feest ziet ze dat Spider wordt lastig gevallen door een grote man met allemaal tattoos. Het blijkt dat het om problemen met een drugs deal ging. Ze heeft toevallig een mes bij zich en weet hiermee hem uit deze situatie te redden. De volgende dag op school heeft ze dit mes nog steeds bij. Helaas betrapt een leraar haar met het mes in haar handen en de politie wordt gebeld. Door alle ellende die ze al in het verleden heeft meegemaakt weet Jem nu al dat alles weer voorbij is en dat nu het eindelijk goed met haar ging. Ze wordt van school gestuurd en waarschijnlijk weer over geplaatst. Ze wil nog een laatste keer iets leuks doen met spider voordat alles weer voorbij is. Ze gaat samen met Spider naar de London Eye. Terwijl ze in de rij staan merkt Jem plotseling op dat alle mensen om haar heen dezelfde sterfdatum hebben. De datum van vandaag. Ze is doodsbang en vlucht samen met Spider weg bij het reuzenrad. Nog geen drie minuten nadat ze zijn weggerend explodeert de London Eye voor hun ogen. Spider raakt in volledige paniek en vraagt aan Jem hoe zij kon weten dat dit zou gaan gebeuren. Jem kon niet anders en vertelde aan Spider haar geheim. Hij vind het vreemd, maar gelooft haar en blijft kalm.
De politie zoekt Jem en Spider omdat ze zijn gezien vlak voor de explosie. Ze slaan opdr vlucht. Onderweg blijkt dat Spider nog heel veel geld bij zich heeft. Dit is het geld wat hij had moeten afleveren aan de drugs dealer. Dit heeft hij niet gedaan en dit is voor Spider dan ook des te meer reden om te vluchten. Ze vluchten richting Weston. Toen ze bij een benzinepomp aan kwamen zag Jem dat er op het nieuws over hen gesproken werd. Ze reden weer verder, maar waren het er beide over eens dat het niet slim was om op de grote weg te blijven. Ze reden net zo lang door totdat ze bij een heel klein paadje kwamen. Ze dumpte de auto in de bosjes en gingen te voet verder. Ze kwamen uit bij een hele grote open vlakte en begonnen te lopen. Onderweg kwamen ze bij een klein riviertje uit. Spider probeert als eerste de overkant van de rivier te bereiken, maar hij glijd uit op de bodem en verdrinkt bijna. Jem is in volledige paniek. Niet alleen omdat Spider bijna verdrinkt maar ook omdat zijn sterfdag niet vandaag is maar over een paar dagen . Ze raakt volledig in de war want de nummers kloppen altijd en veranderen nooit. Toch zet ze zich over deze verwarring heen en red Spider op het nippertje van de verdrinking. Ze is blij dat ze Spider heeft gered en denkt dat het misschien mogelijk is hem ook op zijn sterfdag te redden. De volgende dag gaan ze verder naar een schuur van een boerderij. Ondertussen is er tussen Spider en Jem iets opgebloeid. En na een hele intieme nacht gaan ze weer verder.
Ze liften terug naar de stad en gaan lunchen in een eetcafé. Plotseling ziet Spider in de krant een hele grote foto van hem en Jem staan met de tekst er boven: Dit zijn ze! Het lukt hen maar net weg te komen uit het eetcafé. Als ze door de straten van het stadje lopen zien ze ineens de man met de tattoos tegen die Spider ook lastig viel op het feest. Hij valt Spider aan, maar gelukkig komt de politie net op tijd om de man te arresteren. Spider en Jem kunne net ontkomen. Ze verstoppen zich in een bosje en Spider zeg dat hij opzoek gaat naar een nieuwe auto. Alleen hij komt niet terug. Hij blijkt te zijn gearresteerd terwijl hij weg was. Jem gaat alleen verder. Ze merkt dat de hele stad vol politie staat. Ze komt een groepje meisjes tegen en ze overtuigd één ervan haar te helpen. Het meisje dat haar helpt heet Britney. Ze heeft haar kleine broertje verloren en heeft zelf ook een moeilijke verhouding met haar ouders. Jem en Britney worden vriendinnen en ze mag één nacht bij Britney blijven slapen. De volgende ochtend neemt ze afscheid van Britney en gaat verder. Ze loopt net zolang door totdat ze bij een stadje aankomt.
In de stad wordt ze achtervolgd door de politie totdat ze een kerk in weet te vluchten. Een dominee genaamd Simon is bereid haar een tijdje te laten blijven om tot rust te komen, maar ze moet daarna wel met de politie gaan praten. Ze wil dit doen op één voorwaarde: dat ze haar en Spider vrij laten nadat ze gepraat heeft. Ze begint zich zorgen te maken, want Spider zijn sterfdatum is morgen al. Gelukkig gaat de politie de volgende dag akkoord en Jem verteld hen alles. Ze verteld hen ook van de nummers die ze ziet. Dit was niet een hele goede beslissing, want nu komen er allemaal mensen naar haar toe die willen weten wanneer ze zullen sterven. Op advies van Karen die inmiddels ook is gearriveerd besluit ze een toespraak te houden waarin ze verteld dat ze gelogen heeft en dat mensen zich niet zo druk moeten maken om wanneer ze sterven. Tijdens de toespraak komt Spider de kerk binnen lopen. Hij vertelt haar dat hij heel even mocht komen en dat ze daarna weer meegenomen werden. Jem schrikt want ze had afgesproken dat ze vrij zouden zijn. Spider zegt dat er in de toekomst nog meer dan genoeg tijd is, maar Jem weet dat Spiders datum vandaag is en dat er geen toekomst is. Ze heeft zoveel pijn en verdriet van alle gebeurtenissen dat ze naar het dak van de kerk klimt en zelfmoord wil plegen. Spider komt naast haar staan op de rand van het dak en zegt dat als zij springt hij ook meegaat. Hij weet haar ervan te overtuigen niet te springen. Ze loopt weg van de rand, maar Spider stond er nog steeds. Hij wilde naar haar toe lopen, maar gleed uit. Spider viel naar beneden van de kerk af. Hij valt op het dak er onder breekt, zijn rug en sterft. Jem wordt gek van verdriet. Ze wist al dat dit zou gebeuren. Ze geeft zichzelf de schuld dat hij nu dood is. Uiteindelijk accepteert ze wat er gebeurt is.
Het boek eindigt met een blik op de toekomst. Het is vijf jaar later en Jem heeft haar leven een beetje op de rails gekregen. Nadat Karen een beroerte heeft gehad is Jem voor haar blijven zorgen. Ook heeft ze van haar intieme nacht met Spider nog een kind gekregen. Het is een zoontje en hij heet Adam. Ze kan inmiddels geen nummers meer zien en daar is ze heel blij mee. Alleen de gave van de nummers is niet verdwenen hij blijkt over te zijn gegaan op haar zoontje. En hiermee eindigt het boek.
Hoofdstuk 3: Mijn mening
Persoonlijk vond ik dit echt een heel goed boek. Het was echt heel erg spannend. Het maakte me ontzettend nieuwsgierig zo nu en dan, maar toch is het ook wel een indrukwekkend verhaal.
Nieuwsgierig makend
Gelijk al de titel Deadline wekt al vragen bij me op. Wat zal er gebeuren en wat wordt er bedoeld met Deadline. Door de constante cliffhangers en het opwekken van vragen zorgt het boek er eigenlijk voor dat je constant wil door lezen. Door gelijk in het begin van het boek al te vertellen dat Spider over een paar weken doodgaat zorgt de schrijfster van het boek er voor dat je de hele tijd met een vraag in je hoofd blijft zitten. Je wil weten wat er met hem zal gebeuren en of dit misschien wel voorkomen zal kunnen worden. Naarmate het boek vordert kom je er als lezer achter dat het einde al vanaf het begin is bepaalt. De nummers kloppen altijd en de dood is niet te voorkomen. Ondanks dat je al weet wat er gebeuren zal is het boek zo geschreven dat je net als Jem een stille hoop koestert dat het ook anders kan aflopen. Ieder keer als je verwacht dat er iets gebeuren zal gebeurt er iets totaal anders.
Indruk wekkend:
Al met al is Deadline ook wel een vrij heftig boek om te lezen. En met heftig bedoel ik niet dat er verschrikkelijke gebeurtenissen in het boek plaatsvinden, maar meer dat de emoties en de onderwerpen die in het boek voorkomen meestal liever gemeden worden in jeugdboeken. Drugs, seks, criminaliteit, schelden en de dood zijn onderwerpen waarvoor niet geschuwd word. Maar ook liefde,vriendschap en vertrouwen spelen een centrale rol. De dood is het belangrijkste aspect van dit boek. Af en toe vond ik het verhaal van Jem wel moeilijk om te lezen. Ze heeft haar moeder verloren toen ze al heel klein was en er heeft nooit echt iemand van haar gehouden. Ook haar mening en gedachten bij het zien van de nummers hebben bij mij diepe indruk gemaakt. Ik vond het geweldig om te lezen dat ondanks dat Jem het vreselijk moeilijk heeft ze langzaam toch echt vrienden begint te krijgen en mensen die van haar houden. Het mooiste vond ik misschien nog wel dat Jem uiteindelijk alles wilde opgeven om bij Spider te kunnen zijn. Dit was dan ook de reden dat ik het zelf verschrikkelijk vond dat Spider aan het einde van het boek alsnog stierf. Je kan lezen dat Jem een hele mooie ontwikkeling heeft doorgemaakt en ik ben dan ook echt onder de indruk van de schrijfster dat ze z'on spannend verhaal toch ook zo prachtig heeft kunnen neerzetten.
Spannend:
Deadline is een prachtig, maar ook echt ontzettend spannend boek. De gebeurtenissen op zichzelf zijn spannend maar ook de constante cliffhangers. Het zijn de kleine elementen die het spannend maken. Het belangrijkste element van de spanning zijn denk ik toch wel de nummers. Het stuk bij de London Eye vond ik zelf één van de spannendste stukjes uit het boek. Jem zag nog maar net op tijd het nummer. En als je dat dan leest dan wil je direct weten wat er te gebeuren staat. Ook de vlucht van Jem en Spider is continu adembenemend. Iedere keer kunnen ze maar net ontsnappen aan de politie en iedere keer gaat het ook bijna fout. Het spannendste stuk uit dit boek vind ik toch wel de scene op het dak van de kerk. Jem pleegt bijna zelfmoord. Spider weet haar er maar net van te overtuigen dat alles misschien goed kan komen. Je denkt dan dat alles misschien toch nog goed afloopt en plots door een onverwachte wending gaat alles als nog fout.
Fragment
Al met al heb ik zeer genoten van het lezen van Deadline. Mijn favoriete en meest indrukwekkende stuk van het boek is toch wel het stuk op het dak van de kerk. Het is een heel emotioneel en toch ontzettend spannend moment. Het heeft erg veel indruk op mij gemaakt omdat het toch wel laat zien dat Jem zoveel van Spider houdt dat ze niet zonder hem kan leven. Het lukt Spider haar ervan te overtuigen verder te willen leven en dat er misschien toch nog een toekomst is. Je bent als lezer opgelucht en denkt dat het allemaal goed komt. Het heftigste hiervan vond ik toch wel het einde je denkt dat alles goed is gekomen en dan valt spider naar beneden en is al je hoop in één keer weg geslagen. Het fragment begint net nadat Spider met Jem gepraat heeft. Dit is het fragment:
Hoofdstuk 4: verwerkingsopdrachten
Korte verwerkingsopdracht: schrijf een nieuwsbericht
London Eye geëxplodeerd
London 9/12/2009- Gister middag heeft er in London zich een ramp voltrokken. Een gewone middag veranderde in één klap in een horror film. Terwijl de mensen rustig stonden te wachten explodeerde de London Eye voor hun ogen. Hoe heeft deze ramp kunnen gebeuren, zijn er slachtoffers gevallen en wie zijn de daders?
De explosie:
Het was een gewone middag in London. Er was niets vreemds aan de hand. Het reuzenrad functioneerde goed en de mensen waren zoals altijd rustig. Het was dan ook maar een fractie van een seconden waarin dit veranderden. Er is niet veel duidelijkheid over wat er precies gebeurt is. Uit de ooggetuigen verslagen kunnen de gebeurtenissen ongeveer op een rijtje worden gezet. De mensen zagen plotseling een enorme explosie, het reuzenrad was volledig verwoest en er ontstond totale paniek. De politie vermoed dat de daders van de chaos gebruik hebben gemaakt om weg te komen, maar hierover later meer. Momenteel worden de resten van het reuzenrad onderzocht in de hoop aanwijzingen te vinden. Dit gaat niet heel makkelijk want het reuzenrad stond aan de Theems en er zijn dan ook veel brokstukken de Theems in geslingerd. Over wat voor soort explosieven er zijn gebruikt en hoe deze explosieven überhaupt ooit bij het reuzenrad terecht zijn gekomen is momenteel geen duidelijkheid.
Slachtoffers:
Momenteel is er over het aantal slachtoffers van de explosie niet veel te zeggen. Het dodenaantal tot nu toe ligt op 12 mensen. Ook liggen er nog vele gewonden in het ziekenhuis. Er zijn nog heel veel mensen vermist sinds de explosie. Door de explosie zijn de lichamen van de mensen volledig uit elkaar getrokken. Daardoor heeft de politie het moeilijk met de lijken identificeren. Het is op dit moment niet de vraag of er nog doden zijn, maar hoeveel doden er nog zijn. Helaas heeft de politie ook moeten concluderen dat door de chaos die ontstond na de explosie er waarschijnlijk ook nog een aantal mensen verstikt en vertrapt zijn. Het enige wat op dit moment zeker is is dat alle mensen die op het moment van de explosie in het reuzenrad zaten zijn overleden. De politie vraagt u dan ook mocht u zich op het moment van de explosie bij het reuzenrad bevonden hebben of kent u iemand die bij het reuzenrad was meld u zich dan alstublieft zo snel mogelijk bij het dichtstbijzijnde politiebureau.
Daders:
Over de daders weet de politie op dit moment gelukkig meer. Op dit moment zijn er twee verdachten op het oog. Ooggetuigen zagen vlak voor de explosie twee jongeren weg rennen. Één van hen gedroeg zich nogal verdacht en de ander zetten het drie minuten voor de explosie plotseling op een lopen vertellen de getuigen. Dit is een beschrijving van de verdachten: Een lange zwarte jongen van rond de 16 met kort zwart haar, bruine ogen en een grote grijns. Op de dag van de explosie droeg hij een vies groen vest en een oude spijkerbroek met gaten erin. De ander verdachte is een wat kleinere blanke meid van rond de 15. Ze heeft groene ogen en kort grijsbruin haar en ze is ongeveer 1,55m. Op de dag van de explosie droeg ze een blauw jack en een schone blauwe spijkerbroek. Mocht u één van deze personen zien onderneem dan geen actie, maar bel direct de politie. Die zullen het dan verder afhandelen.
Lange verwerkingsopdracht: herschrijf het slot.
Het speelt zich af net nadat Karen is overleden aan het einde van het boek.
'Wat is er met oma?' Vroeg hij. Ik ging met hem naar de woonkamer en nam hem opschoot. 'Ze is er niet meer liefje. Ze is dood'. Het moest vreselijk zijn voor z'on klein jochie van vijf dacht ik. Hij had zijn papa al verloren en nu moest hij ook nog eens aan zien hoe zijn oma dood neervalt. En mijn vermoedens waren juist. Adam begon heel hard te huilen en schreeuwen om papa en dat oma niet dood mocht zijn. Ik weet hoe het Adam zich moest voelen. Zelf ben ik ook heel veel familie en geliefde verloren. Maar het pure verdriet van een vijfjarige daar kon ik zelfs niets mee. Het is niet dat ik niets van kinderen weet. Ik doe altijd heel erg mijn best om de beste mama te zijn die Adam zich maar kan wensen. Ik kreeg altijd heel erg veel hulp boven jeugdzorg en gelukkig kon ondanks haar beroerte Karen af en toe een beetje helpen. Ik was vooral de oma van Spider zeer dankbaar. Ondanks dat haar kleinzoon overleden was en ze me maar drie keer heeft ontmoet geeft ze echt om me. Ze had net zoveel verdriet om Spider als ik en samen hebben we ons door die periode heen gesleurd. Ze paste op Adam als ik naar school moest, ging af en toe leuke dingen met hem doen en ze is zelfs gestopt met roken om een gezondere omgeving voor Adam te creëeren. Ik denk zelf dat ze zoveel om Adam geeft, omdat hij net als Spider is. Hij heeft ook een donkere tint in zijn huid, dezelfde bruine ogen en die grote grijns. Maar het allerbelangrijkste is misschien toch wel dat hij net zo ondeugend en roekeloos is als Spider was. Af en toe heb ik nog steeds van die dagen dat ik op een kerktoren wil klimmen en er een einde aanmaken. Ik mis dan Spider gewoon vreselijk, dan denk ik weer terug aan die verschrikkelijke nummers en het feit dat ik gewoon geen toekomst heb aangezien ik nooit een opleiding heb gedaan. Maar dan kijk ik naar Adam en weet dat er meer is om voor te leven. Ik denk niet dat hij zonder me zou kunnen. Ook is het fijn dat ik Britney nog heb na al die jaren. We lachen nog steeds als we praten over hoe we elkaar ontmoet hebben en ik kan echt mijn hart uitstorten bij haar. Zij heeft er voor gezorgd dat ik nu weet hoe het voelt om echt een goede vriendin te hebben. Het meest blij van allemaal ben ik misschien nog wel omdat de nummers eindelijk weg zijn. Ik ben eindelijk normaal. Nou ja in hoeverre normaal bestaat dan. Ik vraag me regelmatig af wat er nu precies met de nummers gebeurt is maar dwing mezelf dan weer daar niet over na te denken en gewoon blij te zijn. Ik vind het altijd fijn om terug te denken aan het verleden hoewel ik me nu moest concentreren op Adam die nog steeds zachtjes op mijn schoot lag te snikken. Het komt wel goed lieverd ik zal er altijd voor je zijn zei ik zachtjes tegen hem. Ik had gehoopt dat mijn woorden hem een beetje tot kalmte zouden drijven, maar het had precies het tegenovergestelde effect. Hij kreeg een enorme drift bui en begon te schreeuwen dat het nooit goed zou komen. Hij begon te slaan met zijn kleine vuistjes en te schreeuwen dat het allemaal mijn schuld was. Dat ik als ik beter op oma en papa had gepast ze nog hadden geleefd. Ik ben blij dat de buren niet thuis waren. Ze hadden ongetwijfeld de politie gebeld voor kindermishandeling. Dat was al twee keer eerder gebeurt en ik kreeg de waarschuwing dat als dit nog één keer voor kwam ze me Adam zouden afnemen. Ik kreeg een felle ruzie met hem. Ik zei dat ik er niets aan kon doen dat papa en oma dood zijn, maar zoals je al zou verwachten van een kind van vijf luisterde hij niet en krijste gewoon door. Ik haatte het om ruzie te maken met mijn kind, dan voelde ik met net z'on slechte moeder als mijn eigen moeder, maar wat er daarna gebeurde was het verschrikkelijkst van allemaal. Hij hield maar niet op met krijsen dus schreeuwde ik naar hem dat als papa en oma dood waren door mijn schuld hij ook dood neer mocht vallen. Dit was een vreselijke vergissing om te zeggen. Want nog geen vijf seconden nadat ik niet had geroepen viel Adam ook echt dood neer op de vloer. Ik was in totale paniek en had geen idéé wat er gebeurt was. Ik dwong mezelf kalm te worden en na te denken over wat er gebeurt was. Dit had ik beter niet kunnen doen, want de conclusie die ik moest trekken was nog vreselijker dan Adam zien sterven. De nummers waren nooit echt verdwenen. Ze hadden plaats gemaakt voor een nieuwe nog veel verschrikkelijkere gave. Ik kon mensen laten sterven met mijn woorden.
